انتظارِ ظهور يا اعتقاد به ظهور ؟!

    انتظار ، تنها به معناى آمادگى براى پذيرش ظهور نيست ؛ بلكه علاوه بر آن ، در انديشه آن بودن و آرزو داشتن آن را نيز مى ‏طلبد .

    ممكن است بسيارى از افراد آمادگى و امكانات براى پذيرايى از ميهمان را داشته باشند ولى از كسى دعوت نكرده و در انتظار آمدن ميهمان نباشند . اين گونه افراد را تنها به خاطر آمادگى داشتن براى پذيرايى ، نمى ‏توان منتظر ميهمان دانست ؛ زيرا نه منتظر آمدن ميهمان هستند و نه از نيامدن آن ، ناراحت مى‏ شوند .

    با اين بيان روشن مى‏شود كه در خودسازى و تهذيب نفس ، بدون توجّه به مسأله انتظار و فرا رسيدن روزگارى كه سراسر جهان از وجود ظلم و ستم پاكسازى مى‏ شود ، كمبود وجود دارد ؛ زيرا كسى كه اين گونه است يكى از وظايف بزرگ خود را  كه انتظار داشتن براى پاكسازى جهانى و حركت به سوى آن مقصد است ، به دست فراموشى سپرده است .

    به عبارت ديگر ؛ اصلاح نفس و پاكسازى در صورتى به تكامل و اوج خود مى‏ رسد كه انسان در آرزو و انديشه پاكسازى سراسر جهان باشد و تنها به تهذيب نفس خويشتن نينديشد. پس كسى كه براى اصلاح حال خويش تلاش مى ‏كند بايد در انتظار ظهور مصلح جهان باشد و تنها به اعتقاد داشتن به اين موضوع بسنده نكند.

    بنابراين ، نكته‏اى كه بايد مورد توجّه قرار گيرد اين است كه : ميان انتظارِ ظهور و اعتقاد به آن تفاوت بسيارى وجود دارد . زيرا همه شيعيان بلكه بسيارى از ملّت‏هاى ديگر جهان به ظهور مصلحى كه سرانجام سراسر جهان را پر از عدل و داد كند اعتقاد دارند ؛ ولى همه آنانى كه اعتقاد به اين حقيقت دارند در انتظار تحقّق آن نيستند !

    كسى منتظر ظهور امام زمان ارواحنا فداه مى‏ باشد كه علاوه بر اعتقاد ، اميد و انتظار درك آن زمان را داشته باشد و بر اساس انتظار و اميد ، عمل نمايد .

    تمام رواياتى كه مسأله انتظار در آن‏ها ستوده شده است ، بر لزوم اميدوارى و امكان وقوع و درك ظهور امام عصر ارواحنا فداه دلالت مى‏ كنند ؛ زيرا اگر انتظار و اميد نباشد و انسان مأيوس از درك زمان ظهور باشد ، چگونه به روايات انتظار كه درس اميد و آرزو را به انسان‏ها مى ‏آموزند ، عمل كرده است ؟!

    بنابراين ، علاوه بر اعتقاد به مسأله ظهور و آمادگى براى درك آن روزگار - به دليل رواياتى كه درس انتظار را به ما مى‏ آموزند - هر انسانى وظيفه دارد در انديشه ظهور بوده و اميدوار به درك آن ، و معتقد به امكان فرا رسيدن آن در زمان خود باشد ، و براى آن كه با عافيت زمان ظهور را درك كند دعا نمايد و بداند كه خداوند آنچه بخواهد انجام مى ‏دهد .