نخست :

در كتاب «مقتضب الأثر» آمده است: عيسى بن داب گويد:

    وقتى جنازه شريف امام صادق‏ عليه السلام را براى خاكسپارى به سوى بقيع مى‏ بردند ، ابوهريره عجلى(54) چنين سرود:

 أقول وقد راحوا به يحملونه

 على كاهل من حامليه وعاتق

 أتدرون من ذا تحملون إلى الثرى؟

 ثبيراً ثوى من رأس علياء شاهق

 غداة حثّى الحاثّون فوق ضريحه

 تراباً وأولى كان فوق المفارق

 أيا صادق ابن الصادقين أليّة

 بآبائك الأطهار حلفة صادق

 لحقّاً بكم ذوالعرش اُقسم في الورى

 فقال : تعالى اللَّه ربّ المشارق

 نجوم هي إثنا عشرة كنّ سُبّقاً

 إلى اللَّه في علم من اللَّه سابق(55)

 مى ‏گويم ، در حالى كه حاملان ، پيكر او را بر شانه‏ هايشان به سوى گورستان مى‏ برند :

 آيا مى‏ دانيد چه شخصيتى را به سوى خاك حمل مى‏ كنيد؟ كوهسارى بلند كه از اوج به نشيب آمده ، در گورى مدفون مى‏ شود .

 بامدادان ، خاك‏ريزان بر مرقد او خاك خواهند ريخت ، در حالى كه سزاوار است بر سر خويش خاك بريزيم .

 اى صادق فرزند پيشوايان راستگو ! سوگند صادقانه به پدران پاك تو ؛

 به حقيقت ، شما صاحب عرش هستيد و در ميان مردم سوگند ياد مى‏ كنم و مى‏ گويم : بلندمرتبه است پروردگار مشارق .

 آرى ، آنان دوازده ستاره بودند كه از هر پيشى‏ گيرنده ، به سوى خداى متعال پيشى گرفته‏ اند .

------------------------------------------

54) ابو هريره عجلى ؛ از جمله افرادى است كه ابن شهراشوب رحمه الله در كتاب «المعالم» او را جزء شعراى اهل بيت ‏عليهم السلام شمرده است .

55) مقتضب الأثر : 52 ، بحار الأنوار : 332/47 ح 24 .