عالیترين انديشه ‏ها ، در «انتظار» نهفته است

   آرى ؛ اكنون همۀ دانشمندان آگاه می دانند كه فكر و انديشۀ انسان ، در حيات و زندگى او بسيار مؤثّر است .

    انديشه‏ هاى منفى انسان را يك فرد منفى بار می آورد و انديشه‏ هاى مثبت شخصيّتى سازنده و مفيد براى انسان به ارمغان می آورد .

    انديشه‏ هاى كوتاه ، آدمى را محدود به زمين و زمان معيّنى می سازد و انديشه ‏هاى بلند، انسان را بر فراز اعصار و زمان‏ها قرار می دهد و سرزمين‏هاى ديگر را تحت تأثير افكار و انديشه‏ هاى او قرار می دهد .

    در زمينۀ تكاملِ انسان ، چه فكرى می تواند از انديشه در پيرامون تكامل جهان هستى و نجات همۀ انسان‏ها ، كاملتر و مثبت‏تر باشد ؟ و چه انديشه‏ اى می تواند ، بهتر از انديشيدن دربارۀ عصر ظهور و تكامل جهانى ، انسان را به تكامل برساند ؟

    ميلياردها انسانى كه در سراسر جهان زندگى می كنند ، هر كدام كه با افكار و اهداف شخصى زندگى مى‏ كنند و در حفظ و حراست و پيشرفت خويش می كوشند - اگرچه داراى هدف خوبى باشند - از افكار كوتاه و انديشه‏ هاى كوچك برخوردارند ؛ زيرا هر انسانى با مقايسه با همۀ مردمان جهان و همۀ موجودات عالم هستى بسيار كوچك است .

    كسى كه می تواند فكر و انديشۀ خويش را گسترش داده و دربارۀ پيشرفت عالم هستى بينديشد ، اگر فقط براى ترقّى خود و يا خانواده ‏اش بينديشد ، آيا در افكار كوتاه غوطه ‏ور نشده و به انديشه‏ هاى كوچك نپرداخته است ؟!

    چرا انسانى كه می تواند بر اساس راهنمايي هاى حياتبخش خاندان وحى ‏عليهم السلام دربارۀ نجات عالم هستى بينديشد و فكر خود را در راه پيشرفت و تكامل مردم سراسر جهان پرورش دهد ، از آن‏ها غفلت ورزيده و تنها به فكر نجات خويشتن باشد ؟!

    آيا فكر و انديشه براى كمك و نجات يك تن و يا مردم يك سرزمين بهتر است ، يا براى نجات همۀ انسان‏ها در سراسر نقاط جهان ؟

    حضرت امير مؤمنان على عليه السلام مى ‏فرمايند :

 أَبْلغُ ما تستدرُّ به الرَّحمة أن تُضمَر لجميع الناس الرَّحمة .(1)

 رساننده‏ ترين (و مؤثّرترين) چيزى كه رحمتِ (الهى) به وسيلۀ آن جارى مى‏ شود ، اين است كه رحمت براى همۀ مردم در خاطر داشته شود .

    بنابراين ، نجات و رهاشدن از گرفتارى را ، نه براى يك فرد و يك گروه و نه براى يك ملّت و يك كشور ، بلكه براى همۀ مردمان جهان بخواهيد ، و نجات عالم فقط با ظهور حضرت مهدى ارواحنا فداه و در دولت كريمۀ آن حضرت واقع مى ‏شود .

--------------------------------------------

1) شرح غرر الحكم : 476/2 .