فضيلت روز بيست و پنجم ذى القعده

حسن بن على وشّاء گفت: به همراه پدرم - در حالى كه نوجوان بودم - در شب‏ بيست و پنجم ذيقعده خدمت حضرت امام رضا عليه السلام رسيديم، و نزد آن حضرت شام خورديم، امام‏ عليه السلام به پدرم فرمود:

در شب بيست و پنجم ذيقعده، حضرت ابراهيم‏ عليه السلام تولّد يافته و حضرت عيسى ‏بن مريم به دنيا آمده و در آن شب، زمين زير كعبه گسترده شده است، هر كس‏ آن را روزه بگيرد مانند كسى است كه شصت ماه روزه گرفته باشد.

و روايت شده است كه در بيست و نهم ذيقعده، خدا كعبه را فرو فرستاده و آن اوّل‏ رحمتى است كه نازل شده است، هر كس آن روز را روزه بگيرد كفّاره هفتاد سال گناه ‏او است.

 علّامه حلّى ‏رحمه الله در كتاب «منتهى المطلب» نيز چنين آورده، امّا رئيس المحدّثين ابوجعفر كلينى رضوان اللَّه تعالى عليه در «كافى»، و شيخ طوسى روّح اللَّه تعالى ضريحه در «تهذيب» روايت كرده ‏اند كه: حضرت علىّ بن موسى الرضا صلوات اللَّه عليه فرموده است:

در بيست و پنجم ذيقعده خدا كعبه را بنا نهاده و آن اوّل رحمتى است كه برروى زمين نهاده شده است، خداوند آن را پناهگاه و محلّ امن براى مردم قرارداده، پس هر كس آن روز را روزه بگيرد براى او روزه شصت ماه بنويسد.(27)

---

27) أربعة أيام: 76.