(8)

دعاى مهمّ براى رفع ترس و غم ... (11)

   سيّد بن طاووس‏ رحمه الله در كتاب «جمال الاُسبوع» گويد:

   هر كس از ناحيه سلطان يا دشمن حسودى دچار اندوه و غم باشد، روز چهارشنبه و پنجشنبه و جمعه را روزه بگيرد، شام روز جمعه - يعنى شب شنبه - دعا كند و در دعايش بگويد:

أَيْ رَبَّاهُ أَيْ سَيِّداهُ، أَيْ سَنَداهُ أَيْ أَمَلاهُ، أَيْ رَجاياهُ أَيْ عِماداهُ، أَيْ‏ كَهْفاهُ أَيْ حِصْناهُ، أَيْ حِرْزاهُ أَيْ فَخْراهُ، بِكَ امَنْتُ، وَلَكَ أَسْلَمْتُ، وَعَلَيْكَ تَوَكَّلْتُ، وَلِبابِكَ قَرَعْتُ، وَبِفِنآئِكَ نَزَلْتُ، وَبِحَبْلِكَ اعْتَصَمْتُ، وَبِكَ اسْتَغَثْتُ، وَبِكَ أَعُوذُ، وَبِكَ أَلُوذُ، وَعَلَيْكَ أَتَوَكَّلُ، وَإِلَيْكَ أَلْجَأُ وَأَعْتَصِمُ، وَبِكَ أَسْتَجيرُ في جَميعِ اُمُوري، وَأَنْتَ غِياثي وَعِمادي، وَأَنْتَ عِصْمَتي وَرَجآئي، وَأَنْتَ اللَّهُ رَبّي لا إِلهَ إِلّا أَنْتَ.

   سُبْحانَكَ وَبِحَمْدِكَ، عَمِلْتُ سُوءً، وَظَلَمْتُ نَفْسي، فَصَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَالِهِ، وَاغْفِرْ لي وَارْحَمْني، وَخُذْ بِيَدي، وَأَنْقِذْني وَوَفِّقْني، وَاكْفِني‏ وَاكْلَأْني، وارْعَني في لَيْلي وَنَهاري، وَإِمسآئي وَإِصْباحي، وَمُقامي‏ وَسَفَري.

   يا أَجْوَدَ الْأَجْوَدينَ، وَيا أَكْرَمَ الْأَكْرَمينَ، وَيا أَعْدَلَ الْفاضِلينَ، وَيا إِلهَ ‏الْأَوَّلينَ وَالْاخِرينَ، وَيا مالِكَ يَوْمِ الدّينِ، وَيا أَرْحَمَ الرَّاحِمينَ.

   يا حَيُّ يا قَيُّومُ، يا حَيّاً لايَمُوتُ، يا حَيُّ لا إِلهَ إِلّا أَنْتَ، بِمُحَمَّدٍ يا اَللَّهُ، بِعَلِيٍّ يا اَللَّهُ، بِفاطِمَةَ يا اَللَّهُ، بِالْحَسَنِ يا اَللَّهُ، بِالْحُسَيْنِ يا اَللَّهُ، بِعَلِيٍّ يا اَللَّهُ، بِمُحَمَّدٍ يا اَللَّهُ.

اى پروردگار من؛ اى سرور من؛ اى پشتوانه من؛ اى آرزوى من؛ اى اميد من؛ اى‏ تكيه‏ گاه من؛ اى پناه من؛ اى پناهگاه من؛ اى امان من؛ اى مايه افتخار من؛ به تو ايمان آوردم، و خود را تسليم تو نمودم، و بر تو توكّل كردم، و درب خانه ‏ات را كوبيدم، و به آستانه ‏ات فرود آمدم، و به ريسمان تو چنگ زدم، و به تو استغاثه نمودم، و به تو پناه مى‏ برم، و به تو پناهنده مى‏ شوم، و بر تو توكّل مى ‏كنم، و خود را به تو مى‏ سپارم، و به دامن تو چنگ مى‏ زنم، و به تو امان مى‏ طلبم در تمام‏ كارهايم، و تو فريادرس من و تكيه‏ گاه منى، و تو نگهدار من و اميد منى، و تو خداوند پروردگار من هستى، خدائى جز تو نيست. پاك و منزّهى و به ستايش تو مشغولم، بد كرده‏ ام‏ و به خود ستم نموده ‏ام، پس بر محمّد و آل محمّد درود فرست، مرا بيامرز و بر من رحم كن‏ و دستم را بگير، و مرا نجات بده و توفيقم مرحمت كن، و مرا كفايت كن، و حفظم كن، و نگاهبان من باش در شب و روزم و شامگاهم و بامدادام و هنگام اقامتم و (وقتى) در سفرم. اى بخشنده ترين بخشندگان؛ و اى بزرگوارترين بزرگواران؛ و اى عادل‏ترين نيكى‏ كنندگان؛ و اى معبود پيشينيان و آيندگان؛ و اى اختياردار روز جزا؛ و اى مهربانترين مهربانان؛ اى زنده؛ اى پايدار؛ اى زنده‏ اى كه نمى‏ ميرد؛ اى زنده كه خدائى جز تو نيست؛ قسم به (حضرت) محمّد اى خدا؛ قسم به (حضرت) على اى خدا؛ قسم به (حضرت) فاطمه اى خدا؛ قسم به  امام حسن اى  خدا؛ قسم  به  امام  حسين   اى  خدا؛  قسم  به  امام  سجّاد  اى  خدا؛ قسم  به  امام  باقر  اى  خدا.

   حسن بن محبوب گويد: اين دعا را به حضرت علىّ بن موسى الرضا عليه السلام عرضه ‏داشتم، و ايشان مقدارى به آن افزود كه چنين است:

   بِجَعْفَرٍ يا اَللَّهُ، بِمُوسى يا اَللَّهُ، بِعَلِيٍّ يا اَللَّهُ، بِمُحَمَّدٍ يا اَللَّهُ، بِعَلِيٍّ يا اَللَّهُ، بِالْحَسَنِ يا اَللَّهُ، بِحُجَّتِكَ وَخَليفَتِكَ في بِلادِكَ يا اَللَّهُ، صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَالِ مُحَمَّدٍ، وَخُذْ بِناصِيَةِ مَنْ أَخافُهُ - و او را به اسم نام ببر - وَذَلِّلْ لي صَعْبَهُ، وَسَهِّلْ لي قِيادَهُ، وَرُدَّ عَنّي نافِرَةَ قَلْبِهِ، وَارْزُقْني خَيْرَهُ، وَاصْرِفْ عَنّي‏ شَرَّهُ.

   فَإِنّي بِكَ اللَّهُمَّ أَعُوذُ وَأَلُوذُ، وَبِكَ أَثِقُ، وَعَلَيْكَ أَعْتَمِدُ وَأَتَوَكَّلُ، فَصَلّ ‏عَلى مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ، وَاصْرِفْهُ عَنّي، فَإِنَّكَ غِياثُ الْمُسْتَغيثينَ، وَجارُ الْمُسْتَجيرينَ، وَلَجَأُ اللّاجينَ، وَأَرْحَمُ الرَّاحِمينَ.(12)

قسم به امام صادق اى خدا؛ قسم به امام كاظم اى خدا؛ قسم به امام رضا اى خدا؛ قسم به امام جواد اى خدا؛ قسم به امام هادى‏ اى خدا؛ قسم به امام عسكرى اى خدا؛ قسم به حجّتت و جانشينت در شهرهايت اى خدا؛ - و او را به ‏بر محمّد و آل محمّد درود فرست، و زمام كسى را كه از او مى‏ ترسم    بگير  و تند و سركش بودنش را برايم رام گردان، و مهاركردنش را برايم آسان كن، و تنفّر قلبى او را از من‏ برطرف كن، و خير او را روزى من فرما، و شرّ و بدى او را از من بازگردان، كه من خداوندا به تو پناه آورده و پناهنده گشته ‏ام، و به تو اطمينان دارم، و بر تو تكيه نموده و توكّل كرده ‏ام، پس بر محمّد و آل محمّد درود فرست، و او را از من بازگردان، كه تو فريادرس دادخواهان، و امان امان ‏خواهان، و پناه پناهنده ‏شدگان، و مهربانترين مهربانان هستى.

---

11) اصل اين دعا از حضرت امام صادق ‏عليه السلام است و حضرت امام رضا عليه السلام تتمّه دعا را به آن افزودند.

12) جمال الاُسبوع: 112، مصباح المتهجّد: 423، الصحيفة الصادقية: 954.