ناامید نمودن از

فرا رسیدن عصر ظهور

   يكى از وظيفه‏ هاى ما  اميدوار بودن به «ايّام الله» است كه ‏يكى از آن ‏ها  فرا رسيدن حكومت جهانى حضرت بقيّة الله الاعظم ‏ارواحنا فداه مى باشد. اين واقعيّت آن چنان با اهميّت و داراى عظمت است كه بايد از ناامید بودن از واقع شدن آن به خدا پناه ببريم.

   با غافل بودن از عصر ظهور و حکومت امام زمان، خدا مى ‏داند كه چه نعمت ‏هاى ‏بزرگى را از دست مى ‏دهيم. غفلت از اين واقعيّت، آن چنان مهمّ ‏است كه اهل بيت عليهم السلام به ما دستور داده‏ اند از ناامید بودن از آن به خداى بزرگ پناه ببريم.

   به فرمايش حضرت اميرالمؤمنين عليه السلام فكر همچون آهن‏ ربايى است كه با اندیشیدن دربارۀ هر چيزى انسان به سوى آن‏ كشيده مى‏ شود. فكر كردن دربارۀ ظهور نيز اين اثر را دارد كه آثار آن را در فردى كه دربارۀ آن مى ‏انديشد ايجاد مى‏ كند. انسان را به ‏سوى عدل و عدالت مى‏ كشاند و از دنيايى كه سراسر آن ظلم و ستم‏ و خونريزى و خونخوارى است بى‏ زار و متنفّر مى‏ سازد.

   به همين جهت سعى و تلاش دشمنان بزرگ دين اين بوده است‏ كه مردم را از عصر ظهور ناامید سازند و آن‏ ها را معتاد به جهانى‏ كنند كه سراسر آن را ظلم و جنايت فرا گرفته است. دشمنان با ترفندهاى گوناگون و نقشه ‏هاى فراوان مردم را از عصر ظهور غافل‏ مى ‏نمايند.

   امام صادق عليه السلام براى اينكه ما را از زشتی ناامید بودن از عصر ظهور آگاه كنند و در نتيجه از آن دور شويم، دستور داده ‏اند از این ناامیدی به خدا پناه ببریم و اين دعا را در ظهر روز عاشورا بخوانيم:

أَعُوذُ بِكَ أَنْ أَكُونَ مِنَ الَّذينَ لايَرْجُونَ أَيَّامَكَ، فَأَعِذْني يا إِلهي بِرَحْمَتِكَ مِنْ ذلِكَ.(1)

خدايا؛ به تو پناه مى‏ برم از اين كه از آنانى باشم كه به روزهاى (بزرگ) تو اُميد ندارند؛ پس به رحمتت مرا از اين نااميدى پناه ‏ده.

   پس بايد از خداوند بخواهيم تا با رحمت خودش ما از شرّ غافل‏ بودن و ناامید بودن از ايّام الله (روز ظهور و دوران رجعت و قیامت) حفظ کند.

   اگر خداوند به ما پناه دهد ما از شرّ نقشه ‏هاى شيطانى دشمنان‏ دين در امان مى ‏مانيم و با توجّه به امام زمان ارواحنا فداه از غفلت و بى توجّهى به آن حضرت در امان مى ‏مانيم.

* * *

   دشمنان امام زمان عجّل الله تعالى فرجه تلاش مى‏ كنند مردم هيچگونه آشنايى با عصر ظهور نداشته باشند و حتّى از بردن نام آن حضرت غافل باشند و يادى از آن بزرگوار نكنند.

   ناپاك‏ تر از اين دشمنان، كسانى هستند كه كوشش مى‏ كنند هر كجا نامى از امام زمان ارواحنا فداه باشد با شوراندن مردم عليه دين، امام زمان‏ عجّل الله تعالى فرجه را در ميان جامعه بدنام كنند و با ادّعاهاى دروغين‏ مردم را از آن بزرگوار دور نمايند و نام و ياد امام زمان ارواحنا فداه را از زبان و قلب آنان بگيرند تا همچون افراد ديگر در غفلت از امام زمان ‏ارواحنا فداه باشند و آن حضرت را فراموش كنند.

   اين گونه دشمنان كه براى گمراه كردن مردم و دور نمودن آنان از امام زمان صلوات الله عليه نقشه مى ‏کشند و به آن عمل مى ‏كنند پست ‏ترين و ناپاك ‏ترين دشمنان امام زمان عجّل الله تعالى فرجه ‏مى ‏باشند.

   در رواياتى كه از اهل بيت عليهم السلام وارد شده است به ‏وجود اين گونه افراد تصريح شده و حتّى در دعاها مورد لعن و نفرين قرار گرفته ‏اند.

   يكى از اين دعاها كه مطالب بسيار مهمّى در آن وجود دارد و سزاوار است همۀ شيعيان دربارۀ حقايقى كه در آن وجود دارد دقّت كنند دعاى قنوت امام حسن عسكرى عليه السلام مى ‏باشد. دقّت و توجّه به مطالبى كه در اين دعا وجود دارد، محبّت اهل بيت عليهم ‏السلام و نفرت از دشمنان آن بزرگواران را در قلب انسان زياد مى‏ كند.

   در اين دعا افرادى كه عليه امام زمان ارواحنا فداه كارشكنى مى ‏كنند و مى ‏خواهند ياد آن بزرگوار را از قلب دوستانشان پاك كنند و تنهايى آن بزرگوار را بیشتر كنند، مورد لعن و نفرين قرار گرفته ‏اند.

   به اين قسمت از دعا توجّه كنيد:

أَللَّهُمَّ وَأَذْلِلْ بِهِ مَنْ لَمْ تُسْهِمْ لَهُ فِي الرُّجُوعِ إِلى مَحَبَّتِكَ، وَمَنْ نَصَبَ لَهُ الْعَداوَةَ، وَارْمِ بِحَجَرِكَ الدَّامِغِ مَنْ أَرادَ التَأْليبَ عَلى دينِكَ بِإِذْلالِهِ، وَتَشْتيتِ أَمْرِهِ، وَاغْضَبْ لِمَنْ ‏لا تِرَةَ لَهُ وَلا طآئِلَةَ، وَعادَى الْأَقْرَبينَ وَالْأَبْعَدينَ فيكَ مَنّاً مِنْكَ عَلَيْهِ، لا مَنّاً مِنْهُ عَلَيْكَ.(2)

خدايا؛ كسانى كه سهمى براى بازگشت به محبّت خودت براى ‏ايشان قرار نداده ‏اى را به دست آن حضرت، خوار و ذليل ‏گردان؛ و نيز، كسانى را كه بناى دشمنى با او دارند، خوار كن.

و بيفكن سنگ عذاب نابودكننده ‏ات را به طرف تمام كسانى كه ‏قصد دارند با شوراندن مردم بر عليه دين تو، او را به خوارى و بيچارگى بكشانند و اُمورش را پراكنده كنند.

(خدايا؛) غضب نما بر شخصى كه طلب ‏كنندۀ خونى براى او نباشد و قوّت توانگرى براى او نباشد و دشمنى مى ‏كند با نزديكان و دُوران در راه تو. اين كارها را به عنوان منّتى از تو بر او مى ‏دانيم، نه اين كه او بر تو منّتى داشته باشد.

   از امام صادق عليه السلام در دعاى روز عاشورا وارد شده است:

أَللَّهُمَّ فَزَلْزِلْ أَقْدامَ أَعْدائِكَ وَأَعْداءِ رَسُولِكَ وَأَهْلِ بَيْتِ ‏رَسُولِكَ.  أَللَّهُمَّ وَأَخْرِبْ دِيارَهُمْ، وَافْلُلْ سِلاحَهُمْ، وَخالِفْ ‏بَيْنَ كَلِمَتِهِمْ، وَفُتَّ  في أَعْضادِهِمْ وَأَوْهِنْ كَيْدَهُمْ، وَاضْرِبْهُمْ ‏بِسَيْفِكَ الْقاطِعِ، وَارْمِهِمْ بَحَجَرِكَ الدَّامِغِ، وَطُمَّهُمْ بِالْبَلاءِ طَمّاً، وَقُمَّهُمْ بِالْعَذابِ قَمّاً، وَعَذِّبْهُمْ عَذاباً نُكْراً، وَخُذْهُمْ ‏بِالسِّنينَ وَالْمَثُلاتِ الَّتي أَهْلَكْتَ بِها أَعْدائَكَ، إِنَّكَ ذُو نَقِمَةٍ مِنَ الْمُجْرِمينَ.(3)

خداوندا؛ قدم ‏هاى دشمنان خود و دشمنان پيامبرت و دشمنان ‏اهل بيت پيامبرت را لرزان فرما. خدايا؛ سرزمين آنان را ويران‏ كن، و سلاح‏ های‏شان را از كار بينداز، و اتّحاد آن ‏ها را از بين ‏ببر، و در ميان مددكاران آن ‏ها پراكندگى و پريشانى ايجاد كن ، و مكر و حيله ‏شان را سست گردان، و آن ‏ها را به شمشير برّانت ‏دچار كن، و با سنگ هلاك‏ كننده ‏ات سنگ ‏باران بنما، و آن‏ ها را به شدّت غرق بلا گردان، و عذاب فراگيرت را بر آنان مسلّط فرما، و مجازات‏ هاى زشت و دشوارت را گريبان گير آن‏ ها بساز؛ و آن‏ ها را با قحطى و عقوبت ‏ها گرفتار كن همان گونه كه‏ دشمنانت را با آن‏ ها هلاك گرداندى. همانا، تو انتقامى بس ‏شديد از مجرمان خواهى گرفت.

   از اين گونه دعاها  استفاده مى‏ شود كه چقدر دشمنان دين براى ‏ضربه زدن به دين تلاش مى ‏كنند كه اين گونه مورد لعن و نفرين اهل بيت عليهم السلام قرار گرفته اند.

* * *

   با توجّه به آن چه گفتيم يكى از نقشه ‏هاى دشمنان ناپاك، اين ‏است كه با بى دين نمودن افراد متديّن، امام زمان صلوات الله عليه‏ را بدنام كنند و هر چه بيشتر به غربت آن حضرت بيفزايند و دوران‏ سياه غيبت همچنان ادامه يابد.

 

---

(1) مصباح المتهجّد: 782، بحارالانوار:  101 / 303، صحيفۀ مهديه: 280.

(2) مهج الدعوات: 85، البلد الامین: 660، ومصباح المتهجّد: 156 (با اندکی تفاوت)، صحيفۀ مهديه: 165.

(3) مصباح المتهجّد: 782، بحارالانوار:  101 / 303، صحيفۀ مهديه: 276.