زيارت حضرت امام رضا عليه السلام

در روز بيست و پنجم ذى القعده (دحو الأرض)

مرحوم ميرداماد در رساله «اربعة ايّام» مى ‏نويسد: زيارت سيّدنا ومولانا إمام الورى ومنار الهدى ابى الحسن علىّ بن موسى الرضا عليه من الصلوات أنماها ومن التسليمات أزكاها، دراين روز افضل اعمال مستحبّه و آكد آداب مسنونه است.

و همچنين زيارت آن حضرت در روز اوّل ماه رجب نيز بسيار زياد تأكيد شده ‏است.

   ابو جعفر بن بابويه رضوان اللَّه تعالى عليه در كتاب «من لايحضره الفقيه» روايت كرده‏ است كه استقرار سفينه نوح نبى على نبيّنا وآله وعليه السلام بر جودىّ در روز اوّل ماه رجب ‏بوده است، و آن روزى است عظيم القدر و جليل المنزله، امّا از ايّام أربعه نيست.

   و در روايت جمعى از اصحاب رضوان اللَّه تعالى عليهم روز استقرار سفينه بر جودى ّ‏بيست و پنجم ذى ‏القعدة الحرام است كه از ايّام أربعه است و روز «دَحو الأرض» است.

   وظيفه زيارت در اين روز از دور - هرگاه زائر در مشهد مقدّس نباشد - آن است كه ‏بعد از غسلِ «دحو الأرض»، غسل زيارت كند، و به فارسى چنين نيّت كند: غسل‏ زيارت حضرت امام رضا عليه السلام از دور در روز دحو الأرض مى ‏كنم  براى آن‏كه سنّت ‏است قربة إلى اللَّه.

   و به عربى: «أغتسل غُسل زيارة أبي الحسن الرضا عليه السلام عن البُعد في يوم دَحوالأرض لنَدْبه قُربة إلى اللَّه».

   پس اگر در يكى از مشاهد ائمّه معصومين‏ عليهم السلام واقع باشد، و خواهد كه در تحت قبّه ‏آن معصوم، حضرت امام رضا عليه السلام را زيارت نمايد، زيارت را بر نماز زيارت مقدّم ‏دارد، و اگر در حرم هيچ معصومى نباشد، بايد كه به صحرا بيرون رود، يا پشت بام ‏خانه خود، يا بر موضعى مرتفع زير آسمان كه هيچ سقفى نباشد برآيد، و نماز زيارت ‏را بر زيارت مقدّم داشته، اوّل دو ركعت نماز زيارت بخواند، و افضل آن است كه ‏شش ركعت نماز زيارت بجا آورد، يا چهار ركعت هر دو ركعت به يك سلام.

   نيّت آن به فارسى: نماز زيارت حضرت امام رضا عليه السلام از دور در روز دحو الأرض مى ‏گذارم از براى آن‏كه سنّت است قربة إلى اللَّه.

   و به عربى: «اُصلّى صلاة زيارة مولاي الرضا عليه السلام عن البُعد في يوم دحو الأرض ‏لندبها قربة إلى اللَّه».

   و چون از نماز فارغ شود، تسبيح حضرت فاطمه زهراء عليها السلام بگويد، پس سر به ‏سجده نهاده، پيشانى و بينى را بر تربت مباركه امام حسين ‏عليه السلام گذاشته، بگويد:

أَللَّهُمَّ اِنَّ هاتَيْنِ الرَّكْعَتيْنِ، هَدِيَّةٌ مِنّي إِلى رُوحِ سَيِّدي وَإِمامي عَبْدِكَ ‏وَوَلِيِّكَ، أَبِي الْحَسَنِ عَلِيِّ بْنِ مُوسَى الرِّضا...(1).

خداوندا؛ اين دو ركعت نماز هديه‏ اى است از طرف من به روح پاك سرورم و امامم و پيشوايم، بنده تو و ولىّ تو ابا الحسن علىّ بن موسى الرضا... .

پس سر از سجده برداشته، به زيارت برخيزد، و متوجّه جانب مشهد مقدّس‏ رضوى ايستاده، نيّت زيارت كند به فارسى:

زيارت حضرت امام رضا عليه السلام مى‏كنم از دور در روز «دَحو الأرض» از جانب‏ خود و پدر و مادرم، و از جانب جميع مؤمنين و مؤمنات، از براى آن‏كه سنّت است ‏قربة إلى اللَّه.

   و به عربى: «أزور سيّدي ومولاي وإمامي أبا الحسن عليّ بن موسى الرضا عليه السلام عن ‏البُعد في مقامي هذا عنّي وعن والديّ، وعن جميع المؤمنين والمؤمنات، لنَدبها قربة إلى اللَّه».

   سپس مرحوم ميرداماد «زيارت جواديّه» را - كه در «بخش زيارت‏ هاى حضرت امام ‏رضا عليه السلام»  مى ‏آوريم - نقل كرده است.(2)

 

---

 1) اين دعا را در «بخش هفتم: ادعيه بعد از نمازهاى مستحبّ ص 198» آورديم.

2) أربعة أيّام: 53.

 

منبع: صحيفه رضويه ص 276