توقيع دوّم:

باز در همان منبع آمده است: نامه ديگرى از ناحيه مقدّسه صلوات ‏اللَّه عليه در روز پنجشنبه 23 ذى حجّه سال 412 هجرى صادر شد.

اينك متن نامه:

[من عبداللَّه المرابط في سبيله إلى ملهم الحقّ ودليله]

بسم اللَّه الرحمن الرحيم

سلام عليك أيّها الناصر للحقّ، الداعي إلى كلمة الصدق، فإنّا نحمد اللَّه إليك ‏الّذي لا إله إلّا هو إلهنا وإله آبائنا الأوّلين، ونسأله الصلاة على [نبيّنا و] سيّدنا ومولانا محمّد خاتم النبيين وعلى أهل بيته الطيّبين الطاهرين.

وبعد فإنّا(109) كنّا نظرنا مناجاتك عصمك اللَّه بالسبب الّذي وهبه لك من أوليائه ‏وحرسك [به] من كيد أعدائه، وشفّعنا ذلك الآن من مستقرّ لنا، ينصب في ‏شمراخ من بهماء(110) صرنا إليه آنفا من غماليل ألجأ إليه السباريت من الإيمان‏ ويوشك أن يكون هبوطنا منه إلى صحصح من غير بعد من الدهر، ولاتطاول من ‏الزمان ويأتيك نبأ منّا بما يتجدّد لنا من حال، فتعرف بذلك ما نعتمده من الزلفة إلينا بالأعمال، واللَّه موفّقك لذلك برحمته.

فلتكن حرسك اللَّه بعينه الّتي لاتنام أن تقابل لذلك فتنة تسبّل نفوس قوم‏ حرست(111) باطلاً لاسترهاب المبطلين، [و] تبتهج لذمارها(112) المؤمنون ويحزن ‏لذلك المجرمون.

وآية حركتنا من هذه اللوثة(113) حادثة بالحرم(114) المعظّم من رجس منافق مذمّم ‏مستحلّ للدم المحرّم، يعمد(115) بكيده أهل الإيمان، ولا يبلغ بذلك غرضه من ‏الظلم لهم والعدوان، لأنّنا من وراء حفظهم بالدعاء الّذي لايحجب عن ملك ‏الأرض والسماء، فليطمئنّ بذلك من أوليائنا القلوب، وليثقوا بالكفاية منه، وإن ‏راعتهم بهم الخطوب، والعاقبة لجميل(116) صنع اللَّه سبحانه تكون حميدة لهم ما اجتنبوا المنهيّ عنه من الذنوب.

ونحن نعهد إليك أيّها الوليّ المخلص المجاهد فينا الظالمين، أيّدك اللَّه بنصره‏ الّذي أيّد به السلف من أوليائنا الصالحين، أنّه من اتّقى ربّه من إخوانك في‏الدين وأخرج ممّا عليه إلى مستحقّيه كان آمناً من الفتنة المضلّة(117) ومحنها المضلّة(118) ومن بخل منهم بما أعاره اللَّه من نعمته، على من أمره بصلته فإنّه‏يكون خاسراً بذلك لاُولاه وآخرته.

ولو أنّ أشياعنا - وفّقهم اللَّه لطاعته - على اجتماع من القلوب في الوفاء بالعهد عليهم، لما تأخّر عنهم اليمن بلقائنا، ولتعجّلت لهم السعادة بمشاهدتنا على حقّ‏ المعرفة وصدقها منهم بنا، فما يحبسنا عنهم إلّا ما يتّصل بنا ممّا نكرهه،ولانؤثره منهم، واللَّه المستعان وهو حسبنا ونعم الوكيل، وصلواته على سيّدنا البشير النذير محمّد وآله الطاهرين وسلّم.(119)

  [نامه‏ اى از سوى بنده حافظ و نگهبان راه او به سوى الهام شده به حق و دليل آن]

 

به نام خداوند بخشنده مهربان

سلام بر تو اى ياور حق، كسى كه با سخنى راستين به سوى حق دعوت مى نمايى، ما خداوند را به خاطر تو سپاس مى گوييم، خدايى كه جز او معبودى نيست، و خداى ما و نياكان ‏نخستين ماست و از او  براى پيامبرمان و آقا و مولايمان حضرت محمّد خاتم پيامبران و برخاندان پاك و پاكيزه‏ اش درود و سلام مى خواهيم.

و بعد؛ ما در مناجات تو - كه خداوند با آن سببى كه از اولياى خود به تو عنايت نموده و از مكر و حيله دشمنان حفظ كرده؛ تو را محفوظ و مصون بدارد - نظر نموديم و بر اين امر از جايگاه خودمان شفاعت كرديم، جايگاهى كه بر فراز قلّه كوهى كه دست هر كسى به آن ‏نمى‏ رسد، كه مدّت كمى است به جهت افرادى تهى از ايمان، ناگزير از منطقه‏ اى انباشته از درخت (شهرها و آباديها) بدينجا فرود آمديم.

و اميد است در اندك زمانى از اين منطقه به دشتى هموار و وسيع، فرود آييم، در آن موقع‏ اخبار ما و تجدّد احوال ما به تو خواهد رسيد، تا به سبب اين، از رفتار و اعمالى كه موجب ‏نزديكى به ما مى شود باخبر شوى و خداوند از رحمت خود تو را بر اين امر موفّق مى نمايد.

بنابراين، تو - كه خداوند با ديده لطف خود كه هرگز به خواب نرود، حفظت كند - بايد در برابر اين فتنه، فتنه‏ اى كه باطل را در دل گروهى كاشته است، بايستى، تا باطل ‏انديشان رابترسانى كه بدين وسيله مؤمنان بخاطر سركوبى آنان، خوشحال شده و مجرمان و تبه‏كاران‏ در غم و اندوه فرو روند.

نشانه حركت ما از اين فتنه، حادثه‏ اى است كه در مكّه معظّمه توسّط منافقى پليد و نكوهيده‏ رخ خواهد داد، منافقى كه ريختن خون حرام را مباح شمرده و با حيله و نيرنگ خود، قصدجان مؤمنان كرده، البتّه به هدف ظالمانه و ستمگرانه خود نخواهد رسيد، چرا كه ما براى‏حفظ جان مؤمنان دعا مى كنيم، دعايى كه از سوى پادشاه زمين و آسمان پنهان نمانده ومستجاب مى شود.

بنابراين، دلهاى دوستان ما مطمئن گردد و اطمينان داشته باشند كه آسيبى از او، به آنان ‏نخواهد رسيد، گرچه در اين ميان اُمور خطرناكى آنان را به وحشت و ترس خواهد انداخت،و عاقبت و فرجام نيكو به جهت تدبير نيكوى خداى سبحان، بر آنان پسنديده است؛ مادامى‏كه آنان از گناهانى كه نهى شده‏ اند، اجتناب ورزند.

و ما براى تو - اى دوست مخلص كه در راه ما با ستمگران مبارزه مى كنى، و خداوند تو را با يارى خود تأييد فرمايد؛ همان گونه كه پيشينيان از دوستان شايسته ما را با يارى خود تأييد فرمود - پيمان مى بنديم كه هر كس از برادران تو در دينش تقواى آفريدگار خويش را در نظر بگيرد و آنچه كه بر عهده دارد به مستحقان آن برساند، از اين فتنه گمراه كننده و محنتهاى‏ تاريك آن، در امان خواهد ماند. و هر كس از پرداخت نعمتهايى كه خداوند به او عاريه داده، از مستحقانش بخل ورزد، او در دنيا و آخرت از زيانكاران خواهد بود.

و اگر شيعيان ما - كه خداوند آنان را بر طاعتش موفقّشان كند - در وفاى به آن عهد و پيمانى‏ كه داشتند با دلهاى خود گردهم مى آمدند، مباركى ديدار ما از آنان به تأخير نمى ‏افتاد وسعادت ملاقات ما هر چه زودتر نصيب و روزى آنان مى شد؛ ملاقاتى كه بر اساس شناختى راستين و تصديق از آنان نسبت به ما بود.

پس چيزى آنان را از ما دور نمى ‏دارد، جز آن كه كارهايى كه ما آنها را ناپسند مى دانيم، به ما مى رسد، و خداوند يارى رساننده و او براى ما كافى و بهترين وكيل است و درود و سلام او بر آقاى ما كه مژده دهنده و بيم دهنده؛ يعنى حضرت محمّد صلى الله عليه وآله وسلم  و خاندان پاك او باد.

 

---

109) فقد، خ.

110) يهماء، خ.

111) حرثت، خ.

112) لدمارها، خ.

113) اللزبة، خ.

114) بالخصم، خ.

115) يغمد، خ.

116) بجميع، بجميل، خ.

117) المبطلة، المظلّة، خ.

118) المظلمة المظلّة، المظلمة المضلّة، خ.

119) الإحتجاج: 325 - 324/2، بحار الأنوار: 176/53 ح 8 .