در چه راهى تلاش كنيم؟

   تلاش و كوشش عده ‏اى از مردم در راه منافع دنيوى و اعتبارات خيالى ‏است و از توجه به حقائق عالم هستى، كاملاً غافل هستند. آنان از كسب فضائل‏ روحى و معنوى كه هميشه جاودان خواهد ماند و تأمين كنندۀ سعادت دنيا و آخرت انسان است، غفلت مى‏ ورزند. هدف آنان كسب و تجارتى پر درآمدتر و بدست آوردن سود بيشتر مى‏ باشد. و مقصد جدّى آنان در زندگى بدست‏ آوردن ثروت بيشتر و يافتن بهره فراوانتر است.

   بسيارى از مردم در برنامه‏ هاى خود در ارتباط با هدفى كه دارند، همۀ ‏مسائل مربوطه را دقت و بررسى مى‏ نمايند، و پس از يقين به موفقيّت - اگر چه‏ نسبى باشد - به انجام آن مى‏ پردازند. ولى در مسائل عبادى توجّهى به مسألۀ ‏ارزش آن در نزد خداوند، ندارند و حال آن كه پذيرفته شدن عمل در نزد پروردگار، عمل را باثمر مى‏ سازد. به همين جهت حضرت اميرالمؤمنين‏ عليه السلام‏ مى‏ فرمايند:

كُونُوا عَلى قَبُولِ الْعَمَلِ أَشَدَّ عِنايَةً مِنْكُمْ عَلَى الْعَمَلِ.(1)

براى پذيرفته شدن عمل، بيشتر عنايت و توجه داشته باشيد تا به خود عمل.

   در درگاه خداوند پذيرفته شدن عمل، ملاك ارزش و قيمت است نه اصل‏ عمل. اگر كارى را خداوند نپذيرفت، هيچ گونه ارزشى ندارد.

   بنابر اين بايد در راهى تلاش كنيم كه مورد رضايت خداوند است، و در فكر پذيرفته شدن آن هم باشيم!

---

1) بحارالأنوار: 173/71، از خصال: 11.