در وبسايت مناجان و شعائر، مطلبي پيرامون ضروري بودن دعا براي ظهور امام عصر ارواحنا فداه در زمان غيبت از کتاب «صحيفهٔ مهديه» بدين صورت آمده است :

 

دعا براى ظهور امام عصر ارواحنا فداه لازم و ضرورى است

 

 لازم‏ترين دعا در زمان غيبت ، دعا براى ظهور مولاى ‏مان حضرت بقيّة اللَّه ارواحنا فداه است ، زيرا او صاحب ما ، و صاحب عصر و زمان ؛ بلكه صاحب امر و سرپرست تمام جهان‏ها است .

آخر چگونه نسبت به آن حضرت - كه پيشوا و امام ماست - غفلت و بى ‏توجّهى كنيم ؟! در حالى كه اين غفلت ، در حقيقت بى‏ توجّهى به يكى از اصول و پايه هاى دين است . بدين سان ، دعا براى آن حضرت بايد پيش از دعا براى خويشتن ، خانواده و برادران صورت گيرد .

جناب سيّد بن طاووس رحمه الله در «جمال الاُسبوع» مى‏ فرمايند : پيش‏تر بيان شد كه بزرگان و رهبران دينى ما ، توجّه و اهمّيت خاصّى نسبت به دعا براى حضرت مهدى ارواحنا فداه در هر شب و روز داشته‏ اند و اين در زمان‏هاى گذشته مرسوم بوده است .

از اين مطلب بر مى‏ آيد كه دعا براى آن بزرگوار ، از مسايل و شيوه‏ هاى مورد اهتمام مسلمانان و مؤمنان بوده است ، چنان كه در تعقيب نماز ظهر روايت كرديم كه امام صادق عليه السلام ، بيشتر و بهتر از آنچه در مورد خويش دعا  كنند ، در مورد حضرت مهدى ارواحنا فداه دعا نموده ‏اند .

و نيز ، در بخش اعمال شب و روز در تعقيباتى كه براى نماز عصر بيان كرديم ، بخش زيبايى را آورديم كه امام كاظم عليه السلام براى حضرت مهدى صلوات اللَّه عليه به گونه‏ اى شيوا و بهتر از دعا براى خويش، دعا فرموده‏اند .

اگر كسى بخواهد دليلى براى اين كار بياورد در صورتى كه جايگاه امام صادق و امام كاظم عليهما السلام را در اسلام و مسلمين بداند؛ همين كار آن دو بزرگوار ، دليلى بسيار خوب برايش خواهد بود .(1)

نيز سيّد بن طاووس رحمه الله پس از بيان ثواب دعا كردن براى برادران دينى ، مى‏ گويد : در جايى كه دعا كردن براى برادران دينى اين قدر ارزش و ثواب داشته باشد ؛ پس دعا كردن براى سلطانى كه سبب خلقت تو است ، و اعتقاد دارى كه اگر او نبود خداوند نيز تو را نمى ‏آفريد ؛ بسيار بالاتر و به مراتب باارزش‏تر است .

همان امامى كه اگر نبود ، هيچ يك از مكلّفان در زمان خودش و زمان تو ، به وجود نمى‏آمدند ؛ آن بزرگوار كه سبب وجود تمام حالاتى كه در تو و در غير توست ، و تمام خيرات و بهره‏هايى است كه شماها به آن مى‏ رسيد .

زنهار ، زنهار ؛ از اين كه خودت يا يكى از مخلوقات را در دوستى و دعا  كردن، بر آن عزيز ، مقدّم و پيش بدارى ؛ قلب و زبانت را هنگام دعا براى آن سرور ارجمند و والا مقام ، با يكديگر هماهنگ كن.

مبادا خيال كنى اين سفارشاتى كه مى‏ كنم ، به دليل احتياج آن حضرت به دعاى توست ، هرگز ؛ اگر چنين باورى داشته باشى بدان كه در اعتقاد و دوستى خود ، بيمار مى‏باشى . پر واضح است، اين گفتار من و سفارشاتى كه كردم، تنها به اين خاطر است كه بتوانم قدرى از حق بزرگ او را كه بر عهده توست ، به تو بشناسانم و برايت روشن كنم كه چه نيكى‏هاى شايانى بر تو ارزانى داشته است.

از سويى اگر تو پيش از خودت و عزيزان و نزديكانت، براى آن عزيز، دعا كنى، بهتر مى‏ توانى درهاى اجابت الهى را فراروى خويش بازگردانى؛ زيرا درهاى اجابت و پذيرش دعا را خودت - اى بنده خدا ؛ - بسته‏اى و اين كار را با جنايت‏هايت انجام داده‏ اى!

لذا هنگامى كه دعا كردى براى آن مولاى عزيز نزد مالك مردگان و زندگان ، اميد است كه به زودى و به سرعت درهاى اجابت آستان الهى براى خاطر آن بزرگوار باز گردد، و پس از وارد شدن به سراى اجابت و پاسخ‏گويى خداوند، بتوانى براى خودت و ديگران، در زمره فزون بخشى او دعا كنى .

بدين سان ، رحمت و بزرگوارى و توجّه خداوند نيز به تو تعلّق مى‏ گيرد ، به اين جهت كه در دعا ، به ريسمان و دستاويز خداوند ، آويخته و دعا كرده‏ اى .

ممكن است بگوييد: فلان شخص و فلان شخصى را مى‏ شناسم كه جزو اساتيد دينى تو هستند و اين كار را نيز انجام نمى ‏دهند، ولى من به خوبى آگاهم كه اين افراد در بى ‏توجّهى و غفلت نسبت به مولاى ما ارواحنا فداه به سر مى ‏برند! و نسبت به او كوتاهى نموده‏ اند .

در پاسخ اين اشكال به شما عرض مى‏كنم : كارى را كه گفتم شما انجام بده ؛ زيرا ، اين حقيقتى آشكار و روشن است، هر كسى مولاى ما را واگذارد و به او بى‏ توجّهى روا دارد به خدا سوگند در اشتباهى رسواگر به سر مى ‏برد!

سيّد بن طاووس رحمه الله در ادامه مى‏ گويد : فكر مى‏كنى نظر امامان عليهم السلام در اين مورد چيست ؟ آيا ايشان همانند تو نسبت به اهميّت دعا براى آن حضرت ، بى ‏توجّهى نموده و آن را سبك مى‏شمارند ؟! بنابراين ، از زياد دعا نمودن در نمازهاى واجب براى آن حضرت صلوات اللَّه عليه و براى كسى كه دعا براى او جايز است خوددارى نكن .

روايتى صحيح با سند خودم از محمّد بن علىّ بن محبوب (مرجع و استاد علماى قم در زمان خودش) نقل مى كنم كه او در كتابش به نام «المصنَّف» از امام صادق عليه السلام روايت كرده است كه حضرتش فرمود :

 كلّما كلّمت اللَّه تعالى في صلاة الفريضة فليس بكلام .

 آنچه با خدا گفتگو كنى در نماز واجب ، كلام باطل كننده نماز به حساب نمى ‏آيد .

(سيّد رحمه الله مى ‏افزايد:) در چنين شرايطى ، ديگر هيچ بهانه ‏اى براى ترك دعا براى آن حضرت ندارى .(2)

در كتاب «مكيال المكارم» آمده است : بر اساس آيات قرآن و نيز احاديث ، دعا از جمله بزرگ‏ترين عبادت‏هاست .

از طرفى شكّى نيست كه يكى از بهترين ، بزرگ‏ترين و ارزش‏مندترين دعاهاى انسان ، دعا براى كسى است كه خداوند حقّ او را و دعا كردن براى او را بر تمام انسان‏ها واجب فرموده است ، و نعمت‏هاى الهى به بركت آن حضرت بر تمام آفريدگانش سرازير مى شود.

نيز ، شكّى نيست كه معناى مشغول شدن به خداوند ، مشغول شدن به عبادت الهى است ، پس دعا كردن براى امام عصر ارواحنا فداه به طور هميشگى ، موجب توفيق الهى در بندگى و عبادت او خواهد شد و خدا او را از دوستان خود قرار خواهد داد .

 

نتيجه سخن آن كه : مواظبت كردن بر دعا براى امام عصر ، حضرت حجّت ارواحنا فداه و درخواست كردن از خداوند تعجيل فرج و ظهور آن حضرت را ، و برطرف كردن غم و اندوهش را و خشنود نمودن آن امام بزرگوار ، موجب دست‏يابى به دوستى خداوند و توفيق در عبادات الهى خواهد بود (و اين مطلبى نيست كه بر كسى پوشيده باشد) .

پس لازم است تمام مؤمنان نسبت به اين مسأله مهمّ هميشه و در همه جا توجّه خاصّى مبذول داشته و اهتمام ورزند .

از جرياناتى كه درستى گفتار ما را تأييد مى‏كند ، آن است كه برادر عزيز ايمانى ‏ام ، فاضل وارسته - كه مؤيّد به تأييدات ربّانى است - جناب ميرزا محمّد باقر اصفهانى كه خدا سايه‏ اش را مستدام بدارد و او را به آرزوهايش در اين ايّام برساند مى ‏گويد :

در خواب ، يا در حالتى بين خواب و بيدارى ، در يكى از همين شب‏ها ديدم كه امام بزرگوارمان ، آن مولاى همه آفريدگان و حجّت الهى بر همه موجودات ، حضرت امام حسن مجتبى عليه الصلاة والسلام سخنانى ( به اين مضمون ) فرمودند :

  بر منبرها به مردم بگوييد و دستور بدهيد كه توبه كنند و براى فرج و تعجيل ظهور امام زمان عليه السلام دعا كنند . اين دعا ، مانند نماز ميّت واجب كفايى نيست كه اگر يك يا چند نفر از مردم آن را انجام دادند ، تكليف از ديگران برداشته شود ؛ بلكه ، همانند نمازهاى واجب روزانه ، بر هر يك از مكلّفان واجب است كه انجام دهند ... .(3)

_____________________________

1) جمال الاُسبوع : 307 .

2) فلاح السائل: 44 .

3) مكيال المكارم : 438/1 .

 

 

منبع: سایت مناجات(پایگاه جامع اسلامی)

و وبسايت شعائر http://www.shaaer.com

از کتاب «صحیفه مهدیه: 47»

 

-----------------------------------------------------

براي مطالعه و دانلود کتاب «صحيفهٔ مهديه» در بخش کتابخانه پايگاه

علمي المنجي، اينجا کليک کنيد.