(6) دعاء آخر للإمام الجواد عليه السلام في القنوت

    أَللَّهُمَّ أَنْتَ الْأَوَّلُ بِلا أَوَّلِيَّةٍ مَعْدُودَةٍ ، وَالْآخِرُ بِلا آخِرِيَّةٍ مَحْدُودَةٍ ، أَنْشَأْتَنا لا لِعِلَّةٍ اقْتِساراً ، وَاخْتَرَعْتَنا لا لِحاجَةٍ اقْتِداراً ، وَابْتَدَعْتَنا بِحِكْمَتِكَ اخْتِياراً ، وَبَلَوْتَنا بِأَمْرِكَ وَنَهْيِكَ اخْتِباراً ، وَأَيَّدْتَنا بِالْآلاتِ ، وَمَنَحْتَنا بِالْأَدَواتِ ، وَكَلَّفْتَنا الطَّاقَةَ ، وَجَشَّمْتَنا الطَّاعَةَ ، فَأَمَرْتَ تَخْييراً ، وَنَهَيْتَ تَحْذيراً ، وَخَوَّلْتَ كَثيراً ، وَسَأَلْتَ يَسيراً ، فَعُصِيَ أَمْرُكَ فَحَلُمْتَ ، وَجُهِلَ قَدْرُكَ فَتَكَرَّمْتَ .

    فَأَنْتَ رَبُّ الْعِزَّةِ وَالْبَهاءِ ، وَالْعَظَمَةِ وَالْكِبْرِياءِ ، وَالْإِحْسانِ وَالنَّعْماءِ ، وَالْمَنِّ وَالْآلاءِ ، وَالْمِنَحِ وَالْعَطاءِ ، وَالْإِنْجازِ وَالْوَفاءِ ، وَلاتُحيطُ الْقُلُوبُ لَكَ بِكُنْهٍ ، وَلاتُدْرِكُ الْأَوْهامُ لَكَ صِفَةً ، وَلايُشَبِّهُكَ شَيْ‏ءٌ مِنْ خَلْقِكَ ، وَلايُمَثَّلُ بِكَ شَيْ‏ءٌ مِنْ صَنْعَتِكَ .

    تَبارَكْتَ أَنْ تُحَسَّ أَوْ تُمَسَّ أَوْ تُدْرِكَكَ الْحَواسُّ الْخَمْسُ ، وَأَنَّى يُدْرِكُ مَخْلُوقٌ خالِقَهُ ، وَتَعالَيْتَ يا إِلهي عَمَّا يَقُولُ الظَّالِمُونَ عُلُوّاً كَبيراً .

    أَللَّهُمَّ أَدِلْ لِأَوْلِيائِكَ مِنْ أَعْدائِكَ الظَّالِمينَ الْباغينَ النَّاكِثينَ الْقاسِطينَ الْمارِقينَ ، اَلَّذينَ أَضَلُّوا عِبادَكَ ، وَحَرَّفُوا كِتابَكَ ، وَبَدَّلُوا أَحْكامَكَ ، وَجَحَدُوا حَقَّكَ ، وَجَلَسُوا مَجالِسَ أَوْلِيائِكَ ، جُرْأَةً مِنْهُمْ عَلَيْكَ ، وَظُلْماً مِنْهُمْ لِأَهْلِ بَيْتِ نَبِيِّكَ ، عَلَيْهِمْ سَلامُكَ وَصَلَواتُكَ وَرَحْمَتُكَ وَبَرَكاتُكَ ، فَضَلُّوا وَأَضَلُّوا خَلْقَكَ ، وَهَتَكُوا حِجابَ سِتْرِكَ عَنْ عِبادِكَ.

    وَاتَّخَذُوا اللَّهُمَّ مالَكَ دُوَلاً ، وَعِبادَكَ خَوَلاً ، وَتَرَكُوا اللَّهُمَّ عالِمَ أَرْضِكَ في بَكْماءَ عَمْياءَ ظَلْماءَ مُدْلَهِمَّةً ، فَأَعْيُنُهُمْ مَفْتُوحَةٌ ، وَقُلُوبُهُمْ عَمِيَّةٌ ، وَلَمْ تُبْقِ لَهُمُ اللَّهُمَّ عَلَيْكَ مِنْ حُجَّةٍ ، لَقَدْ حَذَّرْتَ اللَّهُمَّ عَذابَكَ ، وَبَيَّنْتَ نَكالَكَ ، وَوَعَدْتَ الْمُطيعينَ إِحْسانَكَ ، وَقَدَّمْتَ إِلَيْهِمْ بِالنُّذُرِ فَآمَنَتْ طائِفَةٌ.

    فَأَيِّدِ اللَّهُمَّ الَّذينَ آمَنُوا عَلى عَدُوِّكَ وَعَدُوِّ أَوْلِيائِكَ ، فَأَصْبَحُوا ظاهِرينَ ، وَ إِلَى الْحَقِّ داعينَ ، وَلِلْإِمامِ الْمُنْتَظَرِ الْقائِمِ بِالْقِسْطِ تابِعينَ ، وَجَدِّدِ اللَّهُمَّ عَلى أَعْدائِكَ وَأَعْدائِهِمْ نارَكَ وَعَذابَكَ ، اَلَّذي لاتَدْفَعُهُ عَنِ الْقَومِ الظَّالِمينَ.

    أَللَّهُمَّ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ ، وَقَوِّ ضَعْفَ الْمُخْلِصينَ لَكَ بِالْمَحَبَّةِ ، اَلْمُشايِعينَ لَنا بِالْمُوالاةِ ، اَلْمُتَّبِعينَ لَنا بِالتَّصْديقِ وَالْعَمَلِ ، اَلْمُوازِرينَ لَنا بِالْمُواساةِ فينا ، اَلْمُحِبّينَ ذِكْرَنا عِنْدَ اجْتِماعِهِمْ.

    وَشَدِّدِ اللَّهُمَّ رُكْنَهُمْ ، وَسَدِّدِ اللَّهُمَّ لَهُمْ دينَهُمُ الَّذِي ارْتَضَيْتَهُ لَهُمْ ، وَأَتْمِمْ عَلَيْهِمْ نِعْمَتَكَ ، وَخَلِّصْهُمْ وَاسْتَخْلِصْهُمْ ، وَسُدَّ اللَّهُمَّ فَقْرَهُمْ ، وَالْمُمِ اللَّهُمَّ شَعَثَ فاقَتِهِمْ.

    وَاغْفِرِ اللَّهُمَّ ذُنُوبَهُمْ وَخَطاياهُمْ ، وَلاتُزِغْ قُلُوبَهُمْ بَعْدَ إِذْ هَدَيْتَهُمْ ، وَلاتُخِلِّهِمْ أَيْ رَبِّ بِمَعْصِيَتِهِمْ ، وَاحْفَظْ لَهُمْ ما مَنَحْتَهُمْ بِهِ مِنَ الطَّهارَةِ بِوِلايَةِ أَوْلِيائِكَ ، وَالْبَرائَةِ مِنْ أَعْدائِكَ ، إِنَّكَ سَميعٌ مُجيبٌ ، وَصَلَّى اللَّهُ عَلى مُحَمَّدٍ وَآلِهِ الطَّيِّبينَ الطَّاهِرينَ.(6)

ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

6) مهج الدعوات : 80 ، البلد الأمين : 656 . 

 

---

 

(6) دعاى ديگر امام جواد عليه السلام در قنوت

 بار الها ؛ تو اوّل هستى ، ولى اوّليّت تو شمارش‏ شده عددى نيست ؛ و پايان هستى ، ولى انتها و محدوديّت ندارى ؛ به وجود آوردى ما را نه به خاطر علّتى از روى اكراه و اجبار ، و آفريدى ما را نه به خاطر حاجتى و نيازى از روى اقتدار و توانمندى و پديد آوردى ما را به حكمتت از روى اختيار ، و با فرمان و نهى خود؛ ما را آزمايش كردى .

    و با وسايلى كه در اختيارمان قرار دادى، زمينه موفقيّت‏مان را فراهم نمودى، و ادوات مختلف به ما بخشيدى؛ تا حدّى كه توان داريم بر ما تكليف فرمودى، و فرمان‏برداريت را به ما تكليف كردى ؛ دستور دادى ولى ما را در اطاعتت مختار كردى، و بازداشتى و ما را بر حذر داشتى؛ نعمت‏هاى بسيارى دادى، ولى درخواست (عبادت) كمى نمودى؛ دستورت، نافرمانى شد ولى بردبارى كردى؛ ارزش و منزلتت دانسته نشد ، ولى رفتار بزرگوارانه در پيش گرفتى (و مجازات را به تأخير انداختى).

    بدين‏سان، تو پروردگار صاحب عزّت و فرّ و شكوه و عظمت و كبريايى و احسان و نعمت و لطف و عنايت و بخشش و عطا هستى ، وعده‏ات را تحقّق مى ‏بخشى و وفا مى‏ كنى . قلب‏ها به كُنه و حقيقت تو احاطه نمى‏ يابند ؛ وهم‏ها و خيال‏ها نمى‏ توانند صفات تو را دريابند؛ هيچ يك از آفريدگانت شبيه تو نيستند ؛ هيچ يك از ساخته‏ هاى تو را نمى‏ توان به تو مثال زد .

    بالاتر از آن هستى كه حس شوى ، يا لمس شوى ، يا با حواسّ پنج‏گانه دريافت شوى . كجا مى‏ تواند آفريده ، آفريننده خود را درك كند؟! خدايا ؛ تو از آن چه ستم‏كاران مى‏ گويند ، برتر و بزرگ‏تر هستى .

    بار الها؛ دوستانت را بر دشمنان ستم‏كار ، متجاوز ، پيمان شكن و نابكار و از دين بيرون روندگانت غلبه و چيرگى و استيلا ببخش ؛ دشمنانى كه بندگانت را گمراه ، قرآن را تحريف، دستورات دينيت را عوض كرده، و حقّ تو را انكار كردند؛ و جايگاه مخصوص اولياى تو را اشغال كردند ، و اين كار را از روى بى ‏باكى و جرأت بر تو انجام دادند و از روى ستم كردن بر اهل بيت پيامبرت - كه درود و سلام و رحمت و بركاتت بر ايشان نثار باد - انجام دادند . و با اين كارشان گمراهى خود را ثابت كرده، مردم را نيز گمراه نمودند ، و پرده پوشش تو را از بندگانت دريدند .

    خدايا ؛ اين دشمنان پست ، دارايى‏ هاى ويژه تو را به عنوان دولت و سرمايه در اختيار خود گرفتند، و بندگانت را غلام و كنيز خودشان كردند. خدايا؛ عالم و دانشمند روى زمينت را رها كردند ؛ در حال كرى و كورى و در فضايى كه تاريك و فاسد بود . بدين‏سان، شرايطى پيش آمد كه چشمان‏شان باز بود و مى‏ديد، ولى قلب‏هاى‏شان كور بود . خداى بزرگ؛ حجّتى بر تو براى ايشان باقى نماند ، و آن‏ها را از عذابت ترسانيدى، و تهديدهاى شديدت را بيان نمودى؛ به فرمان بردارانت، وعده نيكى و احسان دادى، و پيش‏تر براى آنان بيم‏ دهندگانى فرستادى و از عذابت ترسانيدى؛ تا در نهايت، گروهى ايمان آوردند.

    بارالها؛ آن گروهى را كه ايمان آوردند بر دشمن خودت و دشمن اوليا و دوستانت تأييد و يارى كن ، تا چيره و پيروز گردند ، و به حقّ و حقيقت فرا خوانند ، و دنباله‏ رو پيشواى مورد انتظارى باشند  كه براى  برقرارى  عدل و داد قيام مى‏ كند . خدايا ؛ آتش جهنّم و عذاب خود را - كه از گروه ستمگران ، برطرف نخواهى كرد - را بر دشمنانت و دشمنان اوليايت پيوسته تازه كن .

    خدايا؛ درود پيوسته ‏ات را بر محمّد و آل محمّد بفرست ؛ و ناتوانى كسانى را كه دوستى و محبّت خالصانه با تو دارند ، تبديل به قوّت‏مندى و نيرو كن؛ همان دوستانى كه با موالات و دوستى فرمان‏بردارانه‏ شان، از ما پيروى مى‏ كنند، و با تصديق زبانى و عملى و قلبى دنباله ‏رو ما هستند، و با مواسات و رفتار دوستانه با يكديگر به خاطر ما ، به ما كمك مى ‏رسانند ، و هر گاه گرد هم مى‏ آيند عاشق ياد ما هستند .

    خدايا ؛ پايه و اساس ايشان را محكم و قوى فرما ، و استوار گردان براى ايشان دين‏شان را كه براى آن‏ها پسنديده‏اى ، و نعمتت را بر آن‏ها كامل گردان ، و آن‏ها را خالص گردان و برگزين ، و نيازشان را برطرف كن ، و گرفتارى و بيچارگى و پريشانى فقرشان را جبران فرما ، و گناهان و اشتباهات‏شان را ببخش ، و پس از هدايت‏شان دل‏هاى‏شان را منحرف مساز ، و به سبب نافرمانيت - اى پروردگار ؛ - تنها و رهايشان مساز .  و پاكى و طهارتى كه به واسطه ولايت و دوستى ما (اهل بيت) و دشمنى و بيزارى از دشمنان ما نصيب‏شان ساختى براى ايشان نگه دار؛ به راستى كه تو شنوا و اجابت‏ كننده هستى ؛ و خداوند ، بر محمّد و آل پاك و پاكيزه‏اش درود پيوسته نثار كند . (6)

ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

6)  مهج الدعوات : 80 ، البلد الأمين : 656 .