قدرت طلبی سقیفه نشینان!

هر گروهى را مى‏ توان با اعمال و كردارش شناخت و پى به ‏چگونگىِ گفتار آن برده و پرده از چهرۀ پنهان برداشت.

   اگر آنان كه سفينۀ ولايت را ترك كردند و در سقيفه نشستند و با همدستى و اجتماع در آن به مخالفت با آرمان‏ هاى دين پرداختند، مى ‏توان رهبر مسلمانان دانست؟!

   همۀ افراد مى‏ توانند با اندكى فكر و تأمّل ـ با رها كردن تعصّب و انديشه‏ هاى موروثى ـ دربارۀ رفتار اهل سقيفه پى به ماهيّت آنان برده ‏و با اهداف آنان آشنا شوند.

   بسيارى از گروه هاى سياسى و حكومت‏ طلب، براى رسيدن به‏ مقاصد خود، در ابتداى كار، روحيّۀ مردم را در نظر مى‏ گيرند و يك ‏دفعه پرده از اهداف خود كه با روحيّۀ مردم سازگار نيست ‏بر نمى‏ دارند، بلكه كم‏ كم آنان را به سوى افكار و انديشه‏ هاى خود مى ‏كشانند؛ ولى در سقيفه آن چنان، قدرت ‏طلبى بر سقيفه ‏نشينان ‏حكومت مى ‏كرد كه بدون گذشت زمان پرده از رفتار خود برداشتند و از اوّل كار به مخالفت با پيغمبر اكرم‏ صلّی الله علیه وآله و اهل بيت او پرداختند.