(۵)

عریضۀ استخاره در حرم امام حسین علیه السلام

در این فصل عریضۀ استخاره را که از مولای ما امام حسن عسکری علیه السلام روایت شده ذکر می‌کنیم، آن را می‌نویسی و در ضریح مطهر مولای ما حضرت ابا عبد الله علیه السلام می‌اندازی.
از عبد الله بن جعفر حمیری روایت شده است که گفت: در خدمت مولایم امام حسن عسکری علیه السلام بودم، نامه‌ای از زندان از بعضی از اراتمندان حضرت رسید که در آن از سنگینی آهن و بدی حال و زورگویی سلطان خبر داده بود، امام علیه السلام برای او نوشتند:

ای بندۀ خدا، خداوند تبارک و تعالی بندگانش را در بوتۀ امتحان قرار می‌دهد تا صبر و شکیبایی آنان را بیازماید و به آنان بر آن صبر ثواب و پاداش خالصانه عطا فرماید. پس بر تو باد به صبر و شکیبایی، بنویس به درگاه ربوبی عریضهای را و به حرم امام حسین علیه السلام بفرست و در آنجا به خدا شکایت کن و دادخواهی نما و به گونه‌ای که کسی تو را نبیند آن را در ضریح بینداز و در رقعه بنویس:

إِلَى اللهِ الْمَلِكِ الدَّيَّانِ، الْمُتَحَنِّنِ الْمَنَّانِ، ذِي الْجَلاَلِ وَالْإِكْرَامِ، وَذِي الْمِنَنِ الْعِظَامِ، وَالْأَيَادِي الْجِسَامِ، وَعَالِمِ الْخَفِيَّاتِ وَمُجِيبِ الدَّعَوَاتِ، وَرَاحِمِ الْعَبَرَاتِ، الَّذِي لاَ تَشْغَلُهُ اللُّغَاتُ، وَلاَ تُحَيِّرُهُ الْأَصْوَاتُ، وَلاَ تَأْخُذُهُ السِّنَاتُ، مِنْ عَبْدِهِ الذَّلِيلِ الْبَائِسِ الْفَقِيرِ الْمِسْكِينِ الضَّعِيفِ الْمُسْتَجِيرِ.

أَللَّهُمَّ أَنْتَ السَّلاَمُ وَمِنْكَ السَّلاَمُ، وَإِلَيْكَ يَرْجِعُ السَّلاَمُ، تَبَارَكْتَ وَتَعَالَيْتَ، يَا ذَا الْجَلاَلِ وَالْإِكْرَامِ، وَالْمِنَنِ الْعِظَامِ وَالْأَيَادِي الْجِسَامِ، إِلَهِي مَسَّنِي وَأَهْلِيَ الضُّرُّ وَأَنْتَ أَرْحَمُ الرَّاحِمِينَ، وَأَرْأَفُ الْأَرْأَفِينَ‏ وَأَجْوَدُ الْأَجْوَدِينَ، وَأَحْكَمُ الْحَاكِمِينَ وَأَعْدَلُ الْفَاصِلِينَ.

أَللَّهُمَّ إِنِّي قَصَدْتُ بَابَكَ وَنَزَلْتُ بِفِنَائِكَ، وَاعْتَصَمْتُ بِحَبْلِكَ وَاسْتَغَثْتُ بِكَ، وَاسْتَجَرْتُ بِكَ يَا غِيَاثَ‏ الْمُسْتَغِيثِينَ أَغِثْنِي، يَا جَارَ الْمُسْتَجِيرِينَ أَجِرْنِي، يَا إِلَهَ الْعَالَمِينَ خُذْ بِيَدِي، إِنَّهُ قَدْ عَلاَ الْجَبَابِرَةُ فِي ‏أَرْضِكَ، وَظَهَرُوا فِي بِلاَدِكَ، وَاتَّخَذُوا أَهْلَ دِينِكَ خَوَلاً، وَاسْتَأْثَرُوا بِفَيْ‏ءِ الْمُسْلِمِينَ، وَمَنَعُوا ذَوِي ‏الْحُقُوقِ حُقُوقَهُمُ الَّتِي جَعَلْتَهَا لَهُمْ، وَصَرَفُوهَا فِي الْمَلاَهِي وَالْمَعَازِفِ، وَاسْتَصْغَرُوا آلاَءَكَ، وَكَذَّبُوا أَوْلِيَاءَكَ، وَتَسَلَّطُوا بِجَبْرِيَّتِهِمْ لِيُعِزُّوا مَنْ أَذْلَلْتَ، وَيُذِلُّوا مَنْ أَعْزَزْتَ، وَاحْتَجَبُوا عَمَّنْ يَسْأَلُهُمْ حَاجَةً، أَوْ مَنْ يَنْتَجِعُ مِنْهُمْ فَائِدَةً، وَأَنْتَ مَوْلاَيَ سَامِعُ كُلِّ دَعْوَةٍ، وَرَاحِمُ كُلِّ عَبْرَةٍ وَمُقِيلُ كُلِّ عَثْرَةٍ، سَامِعُ كُلّ‏نَجْوَى، وَمَوْضِعُ كُلِّ شَكْوَى، لاَ يَخْفَى عَلَيْكَ مَا فِي السَّمَاوَاتِ الْعُلَى، وَالْأَرَضِينَ السُّفْلَى، وَمَا بَيْنَهُمَا وَمَا تَحْتَ الثَّرَى.

أَللَّهُمَّ إِنِّي عَبْدُكَ ابْنُ أَمَتِكَ، ذَلِيلٌ بَيْنَ بَرِيَّتِكَ، مُسْرِعٌ إِلَى رَحْمَتِكَ، رَاجٍ لِثَوَابِكَ، أَللَّهُمَّ إِنَّ كُلَّ مَنْ أَتَيْتُهُ‏ فَعَلَيْكَ يَدُلُّنِي، وَإِلَيْكَ يُرْشِدُنِي، وَفِيمَا عِنْدَكَ يُرَغِّبُنِي، مَوْلاَيَ وَقَدْ أَتَيْتُكَ رَاجِياً، سَيِّدِي وَ قَدْ قَصَدْتُكَ مُؤَمِّلاً، يَا خَيْرَ مَأْمُولٍ، وَيَا أَكْرَمَ مَقْصُودٍ، صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَعَلَى آلِ مُحَمَّدٍ، وَلاَ تُخَيِّبْ ‏أَمَلِي، وَلاَ تَقْطَعْ رَجَائِي، وَاسْتَجِبْ دُعَائِي، وَارْحَمْ تَضَرُّعِي، يَا غِيَاثَ الْمُسْتَغِيثِينَ أَغِثْنِي، يَا جَارَ الْمُسْتَجِيرِينَ أَجِرْنِي، يَا إِلَهَ الْعَالَمِينَ خُذْ بِيَدِي، أَنْقِذْنِي، وَاسْتَنْقِذْنِي، وَوَفِّقْنِي وَاكْفِنِي.

أَللَّهُمَّ إِنِّي قَصَدْتُكَ بِأَمَلٍ فَسِيحٍ، وَأَمَّلْتُكَ بِرَجَاءٍ مُنْبَسِطٍ، فَلاَ تُخَيِّبْ أَمَلِي وَلاَ تَقْطَعْ رَجَائِي، أَللَّهُمَّ إِنَّهُ لاَيَخِيبُ مِنْكَ سَائِلٌ، وَلاَ يَنْقُصُكَ نَائِلٌ، يَا رَبَّاهْ يَا سَيِّدَاهْ يَا مَوْلاَهْ يَا عِمَادَاهْ يَا كَهْفَاهْ يَا حِصْنَاهْ يَا حِرْزَاهْ يَا لَجَئَآهْ، أَللَّهُمَّ إِيَّاكَ أَمَّلْتُ يَا سَيِّدِي، وَلَكَ أَسْلَمْتُ مَوْلاَيَ، وَلِبَابِكَ قَرَعْتُ، فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَآلِ ‏مُحَمَّدٍ، وَلاَ تَرُدَّنِي بِالْخَيْبَةِ مَحْزُوناً، وَاجْعَلْنِي مِمَّنْ تَفَضَّلْتَ عَلَيْهِ بِإِحْسَانِكَ، وَأَنْعَمْتَ عَلَيْهِ بِتَفَضُّلِكَ، وَجُدْتَ عَلَيْهِ بِنِعْمَتِكَ، وَأَسْبَغْتَ عَلَيْهِ آلاَءَكَ، أَللَّهُمَّ أَنْتَ غِيَاثِي وَعِمَادِي، وَأَنْتَ عِصْمَتِي وَرَجَائِي، مَالِي أَمَلٌ سِوَاكَ، وَلاَ رَجَاءٌ غَيْرُكَ، أَللَّهُمَّ فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ، وَجُدْ عَلَيَّ بِفَضْلِكَ، وَامْنُنْ عَلَيّ‏ بِإِحْسَانِكَ، وَافْعَلْ بِي مَا أَنْتَ أَهْلُهُ، وَلاَ تَفْعَلْ بِي مَا أَنَا أَهْلُهُ، يَا أَهْلَ التَّقْوَى وَأَهْلَ الْمَغْفِرَةِ، وَأَنْتَ خَيْرٌلِي مِنْ أَبِي وَأُمِّي وَمِنَ الْخَلْقِ أَجْمَعِينَ. أَللَّهُمَّ إِنَّ هَذِهِ قِصَّتِي إِلَيْكَ لاَ إِلَى الْمَخْلُوقِينَ، وَمَسْأَلَتِي لَكَ إِذْكُنْتَ خَيْرَ مَسْئُولٍ وَأَعَزَّ مَأْمُولٍ.

أَللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ، وَتَعَطَّفْ عَلَيَّ بِإِحْسَانِكَ وَمُنَّ عَلَيَّ بِعَفْوِكَ وَعَافِيَتِكَ، وَحَصِّنْ دِينِي ‏بِالْغِنَى، وَاحْرُزْ أَمَانَتِي بِالْكِفَايَةِ، وَاشْغَلْ قَلْبِي بِطَاعَتِكَ، وَلِسَانِي بِذِكْرِكَ، وَجَوَارِحِي بِمَا يُقَرِّبُنِي ‏مِنْكَ. أَللَّهُمَّ ارْزُقْنِي قَلْباً خَاشِعاً، وَلِسَاناً ذَاكِراً، وَطَرْفاً غَاضّاً، وَيَقِيناً صَحِيحاً حَتَّى لاَ أُحِبَّ تَعْجِيلَ مَاأَخَّرْتَ، وَلاَ تَقْدِيمَ مَا أَجَّلْتَ، يَا رَبَّ الْعَالَمِينَ، وَيَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِينَ، صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ، وَاسْتَجِبْ دُعَائِي، وَارْحَمْ تَضَرُّعِي، وَكُفَّ عَنِّي الْبَلاَءَ، وَلاَ تُشْمِتْ بِيَ الْأَعْدَاءَ وَلاَ حَاسِداً، وَلاَتَسْلُبْنِي نِعْمَةً أَلْبَسْتَنِيهَا، وَلاَ تَكِلْنِي إِلَى نَفْسِي طَرْفَةَ عَيْنٍ أَبَداً، يَا رَبَّ الْعَالَمِينَ، وَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ النَّبِيِّ وَآلِهِ وَسَلَّمَ تَسْلِيماً.(1)

به خداوند پادشاه پاداش دهنده، بسیار رحم کننده و بسیار نعمت دهنده، صاحب بزرگی و بزرگواری و نعمت‌های بزرگ و الطاف فراوان و دانای پنهانی‌ها و اجابت کننده دعاها و رحم کننده‌ اشک‌ها، کسی که او را لغات مختلف مشغول نسازد و صداها متحیّر نگرداند، و چرت‌ها نگیرد، از بنده‌اش که ذلیل و نیازمند و فقیر و مسکین و ناتوان و پناه آورنده است.
خداوندا تویی سلام (سلامت از همه عیب‌ها و نواقص) و سلام (سلامتی از بدی‌ها و بلاها) موهبتی  و کرامتی از جانب تو است. و سلام به سوی تو باز می‌گردد، تو از صفات مخلوق منزهی و برتری، ای صاحب بزرگی و بزرگواری و نعمت‌های بزرگ و الطاف فراوان. خدایا من و اهل و عیالم را درد و رنج سختی رسید و تو از همه مهربان‌ها مهربانتری و از همه رئوف‌ها رئوف تری و از همه بخشنده‌ها بخشنده تری و از همه حکم کنندگان حکم کننده تری و از همه فیصله دهندگان عادل تری.
خداوندا من آهنگ باب تو را نمودم و به درگاه تو فرود آمدم و به ریسمان تو چنگ زدم، به تو استغاثه نمودم و به تو پناه آوردم، ای فریادرس فغان کنندگان و مددخواهان به فریاد من برس، ای پناه پناهنده شدگان مرا پناه بده، ای معبود شایسته جهانیان دست مرا بگیر. همانا ستمگران در زمین گردنکشی نموده و در شهرهایت ظاهر گشتند و اهل دین تو را به بردگی خویش گرفتند، اموال مسلمانان را به خود اختصاص دادند. صاحبان حق را از آن حقّی که برای آن‌ها قرار دادی منع نمودند و آن را صرف لهو و لعب و تار و طنبور کردند. نعمت‌های تو را کوچک شمردند و اولیای تو را تکذیب کردند و با قهر و غلبه مسلّط شدند تا کسانی را که تو خوار نموده‌ای عزیز گردانند و کسانی را که تو عزّت داده‌ای خوار نمایند، و خود را از کسانی که از آن‌ها حاجتی خواستند یا خواهان فایده‌ای شدند پنهان نمودند
و تو ای مولای من شنوندۀ هر دعا و رحم کنندۀ هر اشک و درگذرنده هر گناه و لغزش، شنوندۀ هر راز، محلّ نهادن هر شکوه و گله هستی، آنچه در آسمان‌های بالا و زمین‌های پایین و بین آن دو و آنچه در زیر زمین است بر تو پوشیده و پنهان نیست.
خداوندا من بندۀ تو و پسر کنیز تو هستم، در میان مردم خوار و بی مقدار، شتابنده به سوی رحمتت و امیدوار به ثواب و پاداشت هستم. خداوندا نزد هر کسی رفتم مرا بر تو دلالت نمود و به سوی تو راهنمایی کرد، و در آنچه نزد تو است ترغیب نمود.
مولای من به پیشگاه تو امیدوار آمدم، و با یک دنیا آرزو آهنگ تو را نمودم، ای بهترین آرزوشده، و ای گرامی ترین قصد شده، بر حضرت محمّد و خاندان او درود فرست و آرزوی مرا ناکام مگردان و امید مرا قطع مکن و دعای مرا به اجابت رسان و به تضرّع من رحم کن، ای فریادرس مددخواهان به فریاد من برس، ای پناه پناهنده شدگان پناهم بده، ای معبود شایسته عالمیان دست مرا بگیر، مرا نجات بده و مرا برهان و به من توفیق بده و مرا کفایت کن.
خداوندا آهنگ تو نمودم با آرزوی وسیع، به‌ امید تو آمدم امیدی گسترده، پس آرزوی مرا ناکام مگردان و امید مرا قطع مکن، خداوندا گدا از در خانۀ تو نا امید نمی‌شود و کسی که به مراد خود برسد از تو نمی‌ کاهد، ای پروردگار، ای سرور، ای مولا، ای تکیه گاه، ای پناهگاه، ای دژ محکم، ای جایگاه‌ امن، ای پناه من، خداوندا به تو دل بسته و امیدوارم ای سرور من، و تسلیم توأم ای مولای من، در خانه تو را کوبیدم، پس بر محمد و آل محمّد علیهم السلام درود فرست، با ناکامی و اندوه مرا برمگردان، مرا از کسانی قرار بده که با تفضّل خود بر او احسان نموده‌ای و با لطف خود بر او نعمت مرحمت کردی، و با نعمتت بر او جود و بخشش نمودی، و الطاف خود را بر او سرازیر نمودی.
خداوندا تو فریادرس من و تکیه گاه من هستی، تو پناه من و مایه‌ امید من هستی، جز تو به کسی دل نبسته و غیر تو به کسی امید ندارم.
خداوندا بر حضرت محمّد و خاندان او درود فرست، و به فضل و کرمت بر من جود و بخشش نما، و با احسانت بر من منّت بگذار، و با من آنگونه که تو شایسته آن هستی رفتار کن و آن گونه که من شایسته آن هستم رفتار مکن، ای آنکه سزاواری از تو بترسند و سزاواری که بیامرزی، و تو برای من بهتر از پدر و مادرم و از همه خلق هستی، خداوندا این قصّه من است که برای تو عرض کردم نه برای مخلوق تو، و تنها از تو درخواست می‌کنم که تو بهترین درخواست شده و عزیزترین آرزو شده ای.
خداوندا بر حضرت محمّد و خاندان او درود فرست و با احسانت بر من مهربانی نما و با عفوت و عافیتت بر من منّت گذار و دین مرا با بی نیازی حفظ کن، و با کفایت امانت مرا در جای امن قرار بده و قلب مرا به اطاعت خود و زبانم را به ذکرت و جوارحم را به آنچه باعث تقرب من به حضرتت می‌شود مشغول فرما، خداوندا قلب خاشع و زبان ذکر گوینده و چشم فروبسته و یقین صحیح به من روزی کن تا دوست نداشته باشم عقب افتادن آنچه را تو جلو انداخته‌ای و نه جلو افتان آن چه را تو عقب انداخته ای، ای پرودرگار عالمیان و ای مهربان تر از همه مهربانان، بر حضرت محمّد و خاندان او درود فرست و دعای مرا به اجابت رسان و به زاری و ناتوانی من ترحم کن و بلا را از من بازبدار، و مرا مورد شماتت دشمنان و حسودان قرار مده، و نعمتی را که به من کرم کرده‌ای از من سلب مکن و چشم به هم زدنی مرا به خودم وامگذار، ای پروردگار عالمیان، و بر حضرت محمّد پیامبرت و بر خاندان آن حضرت درود و سلام برسان.

---

(1) بحارالانوار: ج 102 ص 238 ح 5، تعقیبات الصلوات وأدعیة الرزق والعافیة والحاجات: ص 556.