(۱۲)

دعای امام حسین علیه السلام در روز عاشورا

شیخ مفید رحمه الله گفته است: از حضرت علی بن الحسین علیهماالسلام روایت شده است که فرمود:

هنگامی که لشکر دشمن رو به‌ امام حسین علیه السلام آورد، امام علیه السلام دست‌های مبارک را بالا برد و گفت:

أَللَّهُمَّ أَنْتَ ثِقَتِي فِي كُلِّ كَرْبٍ، وَرَجَائِي فِي كُلِّ شِدَّةٍ، وَأَنْتَ لِي فِي كُلِّ أَمْرٍ نَزَلَ بِي ثِقَةٌ وَعُدَّةٌ، كَمْ مِنْ‏ كَرْبٍ يَضْعُفُ عَنْهُ الْفُؤَادُ، وَتَقِلُّ فِيهِ الْحِيلَةُ، وَيَخْذُلُ فِيهِ الصَّدِيقُ، وَيَشْمَتُ فِيْهِ الْعَدُوِّ. أَنْزَلْتُهُ بِكَ ‏وَشَكَوْتُهُ إِلَيْكَ، رَغْبَةً مِنِّي إِلَيْكَ عَمَّنْ سِوَاكَ، فَفَرَّجْتَهُ وَكَشَفْتَهُ، فَأَنْتَ وَلِيُّ كُلِّ نِعْمَةٍ وَصاحِبُ كُلّ‏ حَسَنَةٍ، وَمُنْتَهَى كُلِّ رَغْبَةٍ.

خداوندا تو در هر گرفتاری مایه اطمینان و در هر سختی امید من هستی و تو در هر حادثه‌ای که رخ دهد برای من محل وثوق و دار و ندارم هستی، چه بسیار گرفتاری که دل در مورد آن احساس ضعف و ناتوانی می‌کند و چاره‌اش اندک و دوست آدمی را رها می‌کند و دشمن در آن شماتت می‌کند، آن را بر تو نازل نمودم و شکایتش را به تو کردم و به سوی و رغبت نشان دادم و از غیر تو روی گرداندم، پس تو آن را گشایش دادی و آن را برطرف نمودی، تو اختیار دار هر نعمتی و دارنده هر حُسن و نیکی هستی و آخرین امیدی.

راوی گفت: لشکر به طرف خیمه‌های امام حسین علیه السلام جولان داد، دیدند خندقی را که در آن هیزم و نی ریخته شده و آتش در آن‌ها شعله ور است شمر ملعون با صدای نحس خود فریاد زد: ای حسین پیش از قیامت عجله کرده‌ای به آتش؟ امام حسین علیه السلام فرمود: کیست که فریاد می‌زند، گویا شمر است. عرض کردند: آری، امام علیه السلام به او فرمود: ای پسر بزچران، تو به آتش سزاوارتری و مسلم بن عوسجه خواست که او را هدف تیرهای خود قرار دهد، امام علیه السلام مانع شد، عرض کرد: اجازه دهید او را بزنم، این فاسق از دشمنان خدا و از سران ستم پیشه است و در دسترس ما است، امام حسین علیه السلام فرمود:

نه، تیری به طرف او رها نکن، من دوست ندارم که شروع کننده جنگ باشم.(1)

مؤلّف گوید: ای دعا در گرفتاری‌ها و سختی‌ها خوانده می‌شود و اختصاص به روز عاشورا ندارد.

---

(1) بحار الانوار: ج 45 ص 4، ارشاد مفید: ص 217، وقعة الطف: ص 205.