(6)

زيارت ششم حضرت امام رضا عليه السلام

صاحب كتاب «روضة الأذكار»(24)  گويد: از جمله زيارات حضرت امام رضا عليه السلام ‏زيارتى است كه در هر روز و هر وقت كه زائر در مشهد مقدّس آن حضرت باشد، مى‏ تواند به اين طريق آن حضرت را زيارت نمايد:

   چون قصد زيارت نمود، اوّل غسل نمايد با آدابى كه ذكر كرديم، و وقتى چشمش ‏به گنبد افتاد بگويد:

اَلسَّلامُ عَلَيْكُمْ يا أَهْلَ بَيْتِ النُّبُوَّةِ، وَمَعْدِنَ الرِّسالَةِ، وَخُزَّانَ الْعِلْمِ، وَمُنْتَهَى الْحِلْمِ، وَاُصُولَ الْكَرَمِ، وَقآئِدَ الْاُمَمِ، وَسُلْطانَ الْعِبادِ، وَدَعآئِمَ ‏الْأَخْيارِ، وَعَناصِرَ الْأَبْرارِ، وَمَناصَّةَ الْعِبادِ، وَأَرْكانَ الْبِلادِ، وَأَبْوابَ ‏الْإيمانِ، وَاُمَنآءَ الرَّحْمانِ، وَسُلالَةَ النَّبِيّينَ، وَصَفْوَةَ الْمُرْسَلينَ، وَعِتْرَةَ خِيَرَةِ رَسُولِ رَبِّ الْعالَمينَ، اَلسَّلامُ عَلَيْكُمْ وَرَحْمَةُ اللَّهِ وَبَرَكاتُهُ.

سلام بر شما اى اهل بيت نبوّت، و معدن رسالت الهى، و خزانه‏داران علم و دانش، و نهايت و پايان حلم و بردبارى، و اساس و ريشه‏ هاى بزرگوارى، و فرماندهان امّت‏ها، و پيشوايان بندگان، و پايه‏ هاى پابرجايى خوبان، و مايه ‏هاى اصلى نيكان، و پناهگاه مردم، و نگهدارنده و مايه استوارى شهرها، و درها و محل‏هاى ورود به دائره ايمان، و امينان خداوند رحمان، و فرزندان و نسل بابركت پيامبران، و خلاصه و گزيده رسولان، و عترت و خاندان بهترين فرستاده پروردگار جهانيان، سلام بر شما و رحمت خدا و بركات او بر شما باد.

و چون به در روضه رسيد، بايستد و دعاى اذن ورود را به اين طريق بخواند:

يا مَوْلايَ وَابْنَ مَوْلايَ، أَنَا عَبْدُكَ وَابْنُ عَبْدِكَ، اَلذَّليلُ بَيْنَ يَدَيْكَ، اَلْمُعْتَرِفُ بِحَقِّكَ، جآءَكَ مُسْتَجيراً بِذِمَّتِكَ، قاصِداً لِحَرَمِكَ، مُتَوَجِّهاً لِمَقامِكَ، مُتَوَسِّلًا إِلَى اللَّهِ بِكَ.

   ءَأَدْخُلُ يا اَللَّهُ، ءَأَدْخُلُ يا رَسُولَ اللَّهِ، ءَأَدْخُلُ يا أَميرَالْمُؤْمِنينَ، ءَأَدْخُلُ‏ يا فاطِمَةُ الزَّهْرآءُ، ءَأَدْخُلُ يا حَسَنُ الْمُجْتَبى، ءَأَدْخُلُ يا حُسَيْنُ الشَّهيدُ، ءَأَدْخُلُ يا زَيْنَ الْعابِدينَ، ءَأَدْخُلُ يا مُحَمَّدُنِ الْباقِرُ.

   ءَأَدْخُلُ يا جَعْفَرُنِ الصَّادِقُ، ءَأَدْخُلُ يا مُوسَى الْكاظِمُ، ءَأَدْخُلُ يا حُجَّةَ اللَّهِ، ءَأَدْخُلُ أَيَّتُهَا الْمَلآئِكَةُ الْمُحْدِقُونَ في هذَا الْمَشْهَدِ، عَلَيْكَ سَلامُ اللَّهِ ‏يا مَوْلايَ وَابْنَ مَوْلايَ وَرَحْمَةُ اللَّهِ وَبَرَكاتُهُ.

اى مولاى من و فرزند مولايم؛ من بنده تو و فرزند بنده تو هستم، كه در حضور شما خوار، و به حقّ شما معترف هستم، به خدمتتان آمده است تا در كفالت شما پناهنده شود، قصد بارگاه شما را نمود، به مقام شما روى آورده، به سوى خداوند به وسيله شما توسّل جسته، آيا وارد شوم اى خداوند؟ آيا وارد شوم اى رسول خدا؟ آيا وارد شوم اى امير مؤمنان؟ آيا وارد شوم اى فاطمه زهراء؟ آيا وارد شوم اى حسن مجتبى؟ آيا وارد شوم اى حسين شهيد؟ آيا وارد شوم اى زين العابدين؟ آيا وارد شوم اى محمّدِ باقر؟ آيا وارد شوم اى جعفر صادق؟ آيا وارد شوم اى موسى كاظم؟ آيا وارد شوم اى حجّت خداوند؟ آيا وارد شوم اى ملائكه‏ اى كه اين حرم را احاطه كرده ‏ايد؟ سلام خداوند بر شما باد اى مولاى من و پسر مولاى من، و رحمت خداوند و بركات او.

آن‏گاه در حالى‏كه پاى راست را مقدّم مى ‏دارد، وارد حرم مطهّر شود و بگويد:

بِسْمِ اللَّهِ وَبِاللَّهِ، عَلى مِلَّةِ رَسُولِ اللَّهِ، صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَالِهِ، أَشْهَدُ أَنْ لاإِلهَ إِلّاَ اللَّهُ، وَحْدَهُ لا شَريكَ لَهُ، وَأَشْهَدُ أَنَّ مُحَمَّداً عَبْدُهُ وَرَسُولُهُ، وَأَنّ ‏عَلِيّاً وَلِيُّ اللَّهِ.

بنام خدا و به يارى خدا، بر آيين و دين رسول خدا، درود خدا بر او و آل او باد، گواهى مى‏ دهم كه خدايى جز خداوند نيست، او يكتا است شريكى ندارد، و گواهى مى‏ دهم كه (حضرت) محمّد بنده او و  فرستاده او است، و بى ‏گمان (حضرت) على ولىّ خداوند  است.

آن‏ گاه روبروى آن حضرت بايستد و اين‏گونه نيّتِ زيارت نمايد: زيارت مى‏ نمايم‏ حضرت امام رضا عليه السلام را از طرف خود و به نيابت از پدر و مادر و اجداد و خويشانم وهمه مؤمنين و مؤمنات. بعد از آن بگويد:

اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يا وَلِيَّ اللَّهِ وَابْنَ وَلِيِّهِ، اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يا حُجَّةَ اللَّهِ وَابْنَ‏حُجَّتِهِ، اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يا نُورَ اللَّهِ في ظُلُماتِ الْأَرْضِ، اَلسَّلامُ عَلَيْكَ ياعِمادَ الدّينِ، اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يا وارِثَ ادَمَ صَفِيِّ اللَّهِ، اَلسَّلامُ عَلَيْكَ ياوارِثَ نُوحٍ نَجِيِّ اللَّهِ، اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يا وارِثَ إِبْراهيمَ خَليلِ اللَّهِ، اَلسَّلامُ‏عَلَيْكَ يا وارِثَ اِسْماعيلَ ذَبيحِ اللَّهِ، اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يا وارِثَ مُوسى كَليمِ‏اللَّهِ، اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يا وارِثَ عيسى رُوحِ اللَّهِ.

   اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يا وارِثَ مُحَمَّدٍ حَبيبِ اللَّهِ، اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يا وارِثَ‏ أَميرِالْمُؤْمِنينَ وَلِيِّ اللَّهِ، اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يا وارِثَ سَيِّدَةِ نِسآءِ الْعالَمينَ ‏فاطِمَةَ الزَّهْرآءِ، اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يا وارِثَ الْحَسَنِ وَالْحُسَيْنِ، اَلسَّلامُ عَلَيْكَ ‏يا وارِثَ عَلِيِّ بْنِ الْحُسَيْنِ زَيْنِ الْعابِدينَ.

   اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يا وارِثَ مُحَمَّدِ بْنِ عَلِيٍّ باقِرِ عِلْمِ الْأَوَّلينَ وَالْاخِرينَ، اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يا وارِثَ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدِنِ الصَّادِقِ الْبآرِّ الْأَمينِ، اَلسَّلامُ‏ عَلَيْكَ يا وارِثَ مُوسَى بْنِ جَعْفَرِنِ الْكاظِمِ.

   اَلسَّلامُ عَلَيْكَ أَيُّهَا الصِّدّيقُ الشَّهيدُ الْغَريبُ الْمَسْمُومُ الْمَقْتُولُ، اُشْهِدُ بِاللَّهِ أَنَّكَ أَقَمْتَ الصَّلاةَ، وَاتَيْتَ الزَّكاةَ، وَأَمَرْتَ بِالْمَعْرُوفِ، وَنَهَيْتَ عَنِ‏الْمُنْكَرِ، وَعَبَدْتَ اللَّهَ مُخْلِصاً حَتَّى أَتاكَ الْيَقينُ، قَتَلَ اللَّهُ مَنْ قَتَلَكَ ‏بِالْأَيْدي وَالْأَلْسُنِ. عَلَيْكَ سَلامُ اللَّهِ يا مَوْلايَ، وَرَحْمَةُ اللَّهِ وَبَرَكاتُهُ.

سلام بر تو اى ولىّ خدا، و فرزند ولىّ او، سلام بر تو اى حجّت خدا و فرزند حجّت خدا، سلام بر تو اى نور خدا در تاريكى‏هاى زمين، سلام بر تو اى ركن و اساس دين، سلام بر تو اى ارث‏برنده (از حضرت) آدم كه برگزيده خدا است، سلام بر تو اى ارث ‏برنده (از حضرت) نوح كه همراز خدا است، سلام بر تو اى ‏‏ارث‏ برنده (از حضرت) ابراهيم كه خليل و دوست خدا است، سلام بر تو اى ارث‏برنده (از حضرت) اسماعيلِ ذبيح ‏اللَّهِ، سلام بر تو اى ارث‏برنده (از حضرت) موسى كه هم ‏سخن با خدا است، سلام بر تو اى ارث‏برنده (از حضرت) عيسى كه روح خدا است، سلام بر تو اى ارث ‏برنده (از حضرت) محمّد كه حبيب خدا است، سلام بر تو اى ارث ‏برنده از امير و فرمانرواى مؤمنان (حضرت على ‏عليه السلام) كه ولىّ خدا است، سلام‏ بر تو اى ارث ‏برنده از سرور زنان جهانيان (حضرت) فاطمه زهرا، سلام‏ بر تو اى ارث‏ برنده از امام حسن و امام حسين، سلام بر تو اى ارث ‏برنده (از حضرت) علىّ بن الحسين كه زينت عبادت‏ كنندگان است، سلام بر تو اى ارث‏ برنده (از حضرت) محمّد بن‏ على كه شكافنده علم و دانش پيشينيان و آيندگان است، سلام بر تو اى ارث ‏برنده (از حضرت) جعفر بن محمّد كه راستگو، نيكوكار، و امين است، سلام بر تو اى ارث‏ برنده (از حضرت) موسى بن جعفر كه فروبرنده خشم و غضب است، سلام بر تو اى راست‏ گفتار شهيدِ غريبِ مسمومِ كشته ‏شده، به خدا سوگند مى ‏خورم كه تو نماز را بپاداشتى، و زكات را پرداختى، و به خوبى‏ها فرمان دادى، و از زشتيها بازداشتى، و خدا را خالصانه پرستش نمودى تا دنيا را وداع گفتى، خداوند بكشد كسى كه تو را با دست‏ها و زبان‏ها (آزار نموده و) كشتند. بر تو سلام اى مولاى من، و رحمت خداوند و بركات او بر تو باد.

بعد از آن، قبر را ببوسد و گونه راست را بر آن گذارد و بگويد:

أَللَّهُمَّ إِلَيْكَ صَمَدْتُ مِنْ أَرْضي، وَقَطَعْتُ الْبِلادَ رَجآءَ رَحْمَتِكَ، فَلاتُخَيِّبْني وَلاتَرُدَّني بِغَيْرِ قَضآءِ حَوآئِجي، وَارْحَمْ تَقَلُّبي عَلى قَبْرِ ابْنِ ‏أَخي رَسُولِكَ صَلَواتُكَ عَلَيْهِ وَالِهِ.

   بِأَبي أَنْتَ وَاُمّي أَتَيْتُكَ زآئِراً وافِداً، عآئِذاً مِمَّا جَنَيْتُ عَلى نَفْسي، وَاحْتَطَبْتُ عَلى ظَهْري، فَكُنْ لي شافِعاً إِلَى اللَّهِ تَعالى يَوْمَ فَقْري وَفاقَتي، فَإِنَّ لَكَ عِنْدَ اللَّهِ مَقاماً مَحْمُوداً، وَجاهاً وَجيهاً فِي الدُّنْيا وَالْاخِرَةِ، وَصَلَّى اللَّهُ عَلى مُحَمَّدٍ وَالِهِ أَجْمَعينَ.

خداوندا؛ از سرزمين خود آهنگ تو كرده، و شهرها را به اميد رحمت تو پيموده ‏ام، پس مرا محروم مفرما، و بدون برآمدن حاجتم مرا بازمگردان، و بر من رحم كن به گرديدنم در اطراف قبر پسر برادر رسولت كه درود خدا بر او و آل او باد. پدر و مادرم به فدايت؛ به زيارت شما آمده و به دربار شما وارد شده ‏ام، (به شما) پناهنده گشته ‏ام از آنچه بر خود جنايت كردم، و بار سنگين گناهى كه بر دوش دارم، پس براى من در پيشگاه پروردگارت روز فقر و نيازم شفيع باش، كه براى تو نزد خدا مقام ستوده و شايسته ‏اى است، و در دنيا و آخرت محترم و آبرومند هستى، و درود خداوند بر محمّد و همه  آل او باد.

آن‏گاه گونه چپ را بر قبر نهاده و بگويد:

أَللَّهُمَّ إِنّي أَتَقَرَّبُ إِلَيْكَ بِحُبِّهِمْ، وَأَتَوَسَّلُ إِلَيْكَ بِوِلايَتِهِمْ، وَأَتَوَلَّى اخِرَهُمْ بِما تَوَلَّيْتُ بِهِ أَوَّلَهُمْ، وَأَبْرَأُ مِنْ‏كُلِّ وَليجَةٍ دُونَهُمْ.

   أَللَّهُمَّ الْعَنِ الَّذينَ بَدَّلُوا نِعْمَتَكَ، وَاتَّهَمُوا نَبِيَّكَ، وَجَحَدُوا بِاياتِكَ، وَحَمَلُوا النَّاسَ عَلى أَكْتافِ الِ مُحَمَّدٍ. أَللَّهُمَّ إِنّي أَتَقَرَّبُ إِلَيْكَ بِاللَّعْنَةِ عَلَيْهِمْ، وَالْبَرآءَةِ مِنْهُمْ فِي الدُّنْيا وَالْاخِرَةِ، يا أَرْحَمَ الرَّاحِمينَ.

خداوندا؛ به دوستى و ارادتى كه به ايشان دارم به درگاه تو تقرّب مى ‏جويم، و به سبب ولايت آن‏ها به تو متوسّل مى‏ شوم، و نسبت به آخرين آن‏ها عشق و ارادت مى‏ ورزم همانگونه كه نسبت به اوّلين ايشان ارادت دارم و سرورى او را پذيرفته‏ ام، و از هر دست ‏آويزى كه غير ايشان باشد بيزارم. خداوندا؛ لعنت كن آنان كه نعمت تو را دگرگون ساختند، و پيامبرت را متّهم ساختند، و آيات و نشانه ‏هايت را انكار نمودند، و مردم را بر دوش آل محمّد سوار كردند (يعنى بر عليه آنان واداشتند). خداوندا؛ من با لعنت بر ايشان، و بيزارى ‏جستن از اين ناپاكان در دنيا و آخرت  به  تو  تقرّب مى ‏جويم،  اى مهربانترين  مهربانان.

آن‏گاه نزديك پايين‏ پا آمده و بگويد:

صَلَّى اللَّهُ عَلَيْكَ يَابْنَ رَسُولِ اللَّهِ، صَلَّى‏اللَّهُ عَلَيْكَ يا أَبَا الْحَسَنِ، صَلَّى اللَّهُ عَلى رُوحِكَ الطَّيِّبِ، وَجَسَدِكَ الطَّاهِرِ، وَبَدَنِكَ الزَّكِيِّ، صَبَرْتَ وَاحْتَسَبْتَ، وَأَنْتَ الصَّادِقُ الْمُصَدَّقُ، قَتَلَ اللَّهُ مَنْ قَتَلَكَ، وَلَعَنَ اللَّهُ مَنْ ظَلَمَكَ بِالْأَيْدي وَالْأَلْسُنِ، عَلَيْكَ سَلامُ اللَّهِ يامَوْلايَ وَابْنَ مَوْلايَ وَرَحْمَةُ اللَّهِ وَبَرَكاتُهُ، أَشْهَدُ أَنَّكَ الْإِمامُ الْهُدى، وَالْوَلِيُّ الْمُرْشِدُ، أَبْرَأُ إِلَى اللَّهِ مِنْ أَعْدآئِكَ، وَأَتَقَرَّبُ إِلَى اللَّهِ بِمُوالاتِكَ، صَلَّى اللَّهُ عَلَيْكَ وَرَحْمَةُ اللَّهِ وَبَرَكاتُهُ.

درود خدا بر تو اى فرزند رسول خدا، درود خدا بر تو اى ابا الحسن؛ درود خدا بر روحِ پاكيزه، و جسد پاكت، و بدن مقدّست، شكيبائى پيشه كردى، و به آن راضى بودى، و تو راستگو و تصديق ‏شده ‏اى، خداوند بكشد كسى كه تو را كشت، و خداوند لعنت كند كسى كه تو را با دست‏ها و زبان‏ها ستم نمود. سلام خداوند بر تو اى مولاى من و پسر مولاى من‏ و رحمت خدا و بركات او. گواهى مى‏دهم كه تو امام هدايتى، و سرپرست راهنمايى‏ كننده ‏اى، به سوى خداوند از دشمنان تو بيزارى مى ‏جويم، و به سوى خدا به وسيله دوستى شما تقرّب مى ‏جويم، درود خداوند و رحمت و بركات او  بر تو باد.

سپس به طرف پشت سر رفته و روى به كربلاى امام حسين ‏عليه السلام نموده و آن‏ حضرت را به اين طريق زيارت نمايد:

اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يا أَبا عَبْدِاللَّهِ، وَعَلَى الْأَرْواحِ الَّتي حَلَّتْ بِفِنآئِكَ، وَأَناخَتْ بِرَحْلِكَ، عَلَيْكَ مِنّي سَلامُ اللَّهِ أَبَداً ما بَقيتُ وَبَقِيَ اللَّيْلُ وَالنَّهارُ، وَلا جَعَلَهُ اللَّهُ اخِرَ الْعَهْدِ مِنْ زِيارَتِكُمْ، اَلسَّلامُ عَلَى الْحَسَنِ وَالْحُسَيْنِ، وَعَلى عَلِيِّ بْنِ الْحُسَيْنِ وَعَلى أَوْلادِ الْحُسَيْنِ وَعَلى أَصْحابِ الْحُسَيْنِ، وَلَعْنَةُ اللَّهِ عَلى قاتِلِ الْحُسَيْنِ.

   أَللَّهُمَّ الْعَنْ أَوَّلَ ظالِمٍ ظَلَمَ حَقَّ مُحَمَّدٍ وَالِ مُحَمَّدٍ، وَاخِرَ تابِعٍ لَهُ عَلى ذلِكَ. أَللَّهُمَّ الْعَنِ الْعِصابَةَ الَّتي جاهَدَتِ الْحُسَيْنَ، وَشايَعَتْ وَبايَعَتْ ‏وَتابَعَتْ عَلى قَتْلِهِ. أَللَّهُمَّ الْعَنْهُمْ جَميعاً.(25)

سلام بر تو اى ابا عبداللَّه؛ و بر جان‏ها و روان‏هايى كه در آستانت آرميدند، و در منزل و پناهگاه تو ماندگار شدند، سلام هميشگى خداوند از من بر تو باد تا هنگامى كه من هستم شب و روز باقى است. و خدا اين زيارت را آخرين زيارتم از شما قرار ندهد؛ سلام‏ بر حسن و حسين و بر علىّ بن الحسين و بر فرزندان حسين،  و  بر ياران  حسين، و لعنت خداوند بر قاتل حسين باد بارالها؛ لعنت كن اوّلين كسى را  كه در حقّ محمّد و آل محمّد ستم روا داشت، و ديگرى را كه در اين ستم از او پيروى كرد. خدايا؛ لعنت كن جماعتى را  كه به نبرد با حسين پرداخت، و گروهى كه در كشتن آن حضرت از آنان پيروى، بيعت و دنباله‏ روى كردند. خدايا؛ همه آن‏ها را لعنت كن.

آن‏گاه بالاى سر آمده و بگويد:

اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يا مَوْلايَ وَابْنَ مَوْلايَ، وَرَحْمَةُ اللَّهِ وَبَرَكاتُهُ، أَشْهَدُ أَنَّكَ تَشْهَدُ مَقامي، وَتَسْمَعُ كَلامي، وَأَنْتَ ‏حَيٌّ عِنْدَ رَبِّكَ مَرْزُوقٌ، وَنَسْأَلُ اللَّهَ رَبّي وَرَبَّكُمْ قَضآءَ  حَوآئِجي فِي ‏الدُّنْيا وَالْاخِرَةِ، يا أَرْحَمَ الرَّاحِمينَ.

سلام بر تو اى مولاى من و پسر مولاى من، و رحمت خدا و بركات او. گواهى مى ‏دهم كه همانا تو شاهد حال من هستى، و كلامم را مى‏ شنوى، و تو زنده ‏اى در نزد پروردگارت روزى داده ‏شده ‏اى، و از خداوند كه پروردگار من و پروردگار شما است مى ‏خواهم كه حاجت‏هاى مرا در  دنيا  و آخرت برآورد، اى رحم ‏كننده ‏ترين رحم‏ كنندگان.

بعد از آن به طرف پيش رو آمده و بگويد:

اَلسَّلامُ عَلَيْكَ أَيُّهَا الشَّهيدُ، اَلسَّلامُ عَلَيْكَ أَيُّهَا الْإِمامُ الْمَعْصُومُ، اَلسَّلامُ عَلَيْكَ أَيُّهَا الْإِمامُ الْمَظْلُومُ، اَلسَّلامُ عَلَيْكَ أَيُّهَا الْإِمامُ الْمَسْمُومُ ‏الْمَغْمُومُ الْمَهْمُومُ، أَشْهَدُ أَنَّكَ الْإِمامُ الْهادي، وَالْوَلِيُّ الْمُرْشِدُ، أَبْرَأُ إِلَى ‏اللَّهِ مِنْ أَعْدآئِكَ، وَأَتَقَرَّبُ إِلَى اللَّهِ بِمُوالاتِكَ، صَلَّى اللَّهُ عَلَيْكَ وَعَلى ابآئِكَ وَأَوْلادِكَ، بِرَحْمَتِكَ يا أَرْحَمَ الرَّاحِمينَ.

سلام بر تو اى شهيد، سلام بر تو اى امام معصوم، سلام بر تو اى امام مظلوم، سلام بر تو اى امام مسمومِ غمزده اندوهگين. گواهى مى ‏دهم كه تو امام هدايت‏ كننده ‏اى و سرپرست هدايتگرى، بيزارى مى ‏جويم به سوى خدا از دشمنان تو، و تقرّب مى ‏جويم به سوى خدا به وسيله دوستى تو، درود خداوند بر تو و بر  پدران و فرزندانت باد، به رحمت تو اى رحم‏ كننده ‏ترين رحم ‏كنندگان.

آن‏گاه به طرف بالاى سر رفته و دو ركعت نماز زيارت بخواند؛ در ركعت اوّل ‏سوره «حمد» يك مرتبه و «قُلْ هُوَ اللَّهُ» پنجاه مرتبه يا كمتر، و در ركعت ديگر هر سوره كه خواست بخواند.

و چون از نماز فارغ شد، تسبيح حضرت فاطمه زهرا عليها السلام را بگويد و براى خود، پدران، مادران، دوستان، مؤمنين و مؤمنات استغفار نمايد، آن‏گاه سجده كند و دعايى‏ را بخواند كه بعد از نمازِ زيارت قدوم حضرت امام حسين ‏عليه السلام خوانده مى‏ شود: «أَللَّهُمّ ‏إِنّي صَلَّيْتُ وَرَكَعْتُ ...»(26) .(27)

---

24) كتاب «روضة الأذكار» از عالم جليل ‏القدر محمّد بن محمّد بن تبريزى است كه به صورت مخطوط باقى مانده و در كتابخانه ‏هاى نجف اشرف و... موجود است. گنجينه‏ هاى مهمّ و ارزشمندى از علماى بزرگ شيعه در مكتبه ‏هاى جهان‏ وجود دارد كه متأسّفانه هنوز به زيور طبع آراسته نشده؛ «روضة الأذكار» يكى از آن‏ها است.

25) در «كتابٌ في الزيارات والأدعية: 72» نيز - كه يكى ديگر از كتاب ‏هاى خطّى «مؤسّسه كاشف الغطاء» نجف اشرف ‏مى ‏باشد - در ضمن يكى از زيارت‏ هاى حضرت امام رضا عليه السلام، زيارت ديگرى براى امام حسين‏ عليه السلام نقل شده است.

26) اين دعا را در «بخش اوّل: هشت نماز زيارت ص 137» نقل كرده ‏ايم.

27) روضة الأذكار (مخطوط): 67.