(2)

 قسمتی از قصیده ابن ابی الحدید درباره

معجزه حضرت امیرالمومنین علیه السلام در مسیر حنین

والمترع الحوض المدعدع حيث لا

واد يفيض ولا قليب يترع

آن كس كه آن حوض را پر از آب كرد در حاليكه، نه رود آبى بود و نه چاهى كه از آن آب بكشند.(*)

 (*) اشاره است به معجزه آن حضرت هنگامى كه به طرف حنين مى‏ رفتند و اصحاب گرفتار عطش شدند و در آن نواحى آبى يافت نمى ‏شد، به محلّى اشاره ‏فرمود، وقتى مقدارى از خاك آن را كنار زدند سنگ بزرگى ظاهر شد، فرمود:

آب در زير اين سنگ است، اگر آن را كنار بزنيد به آب دسترسى پيدا مى ‏كنيد.

عدّه اى تلاش كردند نتوانستند آن را حركت دهند، آنگاه خودش انگشت‏ها را زير طرفى از سنگ گذاشت آن را از جا كند و چند متر آن را به بيرون پرتاب‏ كرد، ناگهان آب ظاهر گرديد و اصحاب آشاميدند و از هلاكت رهائى يافتند، راهبى كه در آن نواحى بود با مشاهده آن از محلّ خود فرود آمد و به دست‏ آن حضرت اسلام آورد.

منبع: قطره ای از دریای فضائل اهل بیت علیهم السلام ج 1 ص 387