(5)

اميرالمؤمنين‏ عليه السلام در هنگام محاصره عثمان

   ابن اثير مى ‏گويد: گفته شده به هنگام محاصره عثمان، على‏ عليه السلام در خيبر بود و وقتى ‏به مدينه آمد مردم گرد طلحه جمع شده بودند و او از كسانى بود كه در اين قضيّه نقش ‏داشت. وقتى على‏ عليه السلام آمد عثمان نزد او فرستاد و گفت: من حقّ اسلام، برادرى، خويشاوندى و دامادى پيامبر صلى الله عليه وآله وسلم را دارم اگر هم‏ چنين نبود و ما در زمان جاهليّت ‏بوديم، باز هم براى خاندان عبد مناف ننگ بود كه مردى از بنى تيم - يعنى طلحه – كار آن‏ها را به دست گيرد.

   على‏ عليه السلام به او گفت: به زودى خبر به تو مى‏ رسد. سپس به سوى مسجد رفت و در راه اسامه را ديد و بر دست او تكيه كرد تا به خانه طلحه وارد شد كه با عدّه ‏اى از مردم‏ خلوت كرده بود و به او گفت: طلحه؛ اين‏چه كارى است كه شروع كرده‏ اى؟

   طلحه جواب داد: يا اباالحسن؛ بعد از مهار شدن چارپايان آمدى. على‏ عليه السلام از آن‏ جابا زگشت و به بيت المال رفت و گفت: باز كنيد امّا كليد آن را نيافتند پس در را شكست‏و اموالى را به مردم داد همگى از دور طلحه پراكنده شدند و او تنها ماند و عثمان از اين ‏كار خوشحال شد. پس از آن طلحه نزد عثمان بيامد و گفت: اى امير مؤمنان؛ كارى در نظر داشتم امّا خدا ميان من و آن فاصله انداخت. عثمان در جواب گفت: به خدا سوگند نيامده‏ اى كه توبه كنى بلكه شكست خورده آمده‏اى، خدا به كار تو برسد اى‏ طلحه.(623)

   و در روايت ديگرى عبداللَّه بن عباس بن ابى ربيعه مى ‏گويد: به نزد عثمان رفتم او دست مرا گرفت و نزديك در برد و سخنانى را كه از بالاى در به گوش مى‏ رسيد به من‏ فهماند. بعضى از آن‏ها مى ‏گفتند: منتظر چه هستيد؟ و بعضى مى ‏گفتند: مهلت دهيد به زودى بر مى ‏گردد. در همين حال ايستاده بوديم كه طلحه از آن‏جا گذشت و گفت:ابن عديس كجاست؟

   ابن عديس نزد او رفت و باهم نجوا كردند سپس بازگشت و به يارانش گفت: نگذاريد كسى بر عثمان وارد شود يا از نزد او خارج گردد. عثمان به من گفت: طلحه ‏به او چنين دستورى داده. خدايا شرّ طلحه را از من كفايت كن. اوست كه اين مردم رابر من تحريك كرده و عليه من برانگيخته است. به خدا آرزو دارم كه از اين قضيّه به‏ دور باشد و خونش ريخته شود.(624)  (625)

---

623) الكامل في التاريخ: 167/3.

624) الكامل في التاريخ: 174/3.

625) نبرد جمل: 24.

 

منبع: معاویه ج ... ص ...