(2)

ابن زبير و اخراج بنى ‏هاشم از مكّه

   چون ابن زبير را در مقابل بنى ‏هاشم نيرومندى نبود و تدبيرى كه درباره ايشان كرد به ناتوانى كشيد، آنان را از مكّه بيرون كرد و محمّد بن حنفيّه را به ناحيه رضوى(1440) وعبداللَّه بن عبّاس را به زشتى به طائف تبعيد نمود.

   محمّد بن حنفيّه به عبداللَّه بن عبّاس نوشت: امّا بعد خبر يافته‏ ام كه عبداللَّه بن زبير تو را به طائف رانده است، خداى اجر تو را فزون گرداند و گناهت را بيامرزد، اى ‏پسرعمو؛ تنها بندگان شايسته گرفتار مى ‏شوند و بزرگوارى براى نيكان اندوخته‏ مى ‏شود و اگر جز بر آنچه دوست دارى و دوست داريم اجرى نيابى اجر اندك شود، پس شكيبا باش كه خدا شكيبايان را وعده نيكى داده است والسلام(1441).(1442)

---

1440) كوهى ميان مكّه و مدينه نزديك ينبع، كه يك روز تا ينبع و دو شب تا دريا  فاصله دارد و كيسانيّه گمان مى ‏كنند كه‏ محمّد بن حنفيّه آنجا مقيم است و زنده است و روزى داده مى‏ شود(مراصد الإطلاع).

1441) اين نامه را در تحف العقول: 246 با اندك اختلافى به امام حسين ‏عليه السلام نسبت داده شده است، با اينكه تبعيد پس ازشهادت امام بوده است.

1442) تاريخ يعقوبى: 207/2.

 

منبع: معاویه ج ... ص ...