(13)

حضرت عباس‏ عليه السلام باب المراد امام حسين ‏عليه السلام

در بيت اللَّه الحرام مُستَجار است و آن محلّ درى است كه در اوّل بناى بيت بود، در مقابل درى كه الحال هست و بعد از آن بسته شد، و در آنجا محل استجابت‏ دعا و امانگاه است براى مردم از جانب خداوندى؛ هكذا در دائره حسينيّه، كه ‏حرم اعظم و بيت معنوى ربّ العالمين مى ‏باشد، مستجار و محلّ استجابت دعا وباب حوائج مضطرّين هست و آن عبارت است از وجود اطهر و اقدس باب ‏الحوائج، جناب عبّاس ‏عليه السلام ارواحنا فداه و فضايل و كرامات آن بزرگوار زياده ازآن است كه هزاران نسخه و كتاب ضبط و تحمّل عُشرى(783) از اعشار(784) آن را داشته‏ باشد و قرب و منزلت آن سيّد والا تبار در نزد خلاّق احديّت به مرتبه ‏اى است كه ‏تمام شهدا، از اوّلين و آخرين، در روز قيامت، آرزوى رتبه و درجه او را مى ‏نمايند، چنانكه امام (سجّاد عليه السلام) مى ‏فرمايد: «إنَّ لِلعَبّاسِ (عِندَاللَّهِ تَبارَكَ ‏وَتَعالى) في يَومِ القِيامةِ منزلة(785) يَغْبِطُه (بِها) جَميعُ الشُّهَداء»(786). و باب ‏المراد بودن آن حضرت به مرتبه ‏اى است كه كسى را محل انكار نيست و هر كه به ‏آستانه عالى رتبه ‏اش در طلب حاجتى برود، چه دوست و چه دشمن، نااميد بر نمى گردد و بايد هم چنين باشد، جهت اينكه در روز عاشورا، اعلا مرتبه‏ جوانمردى و فتوّت را كه بالاتر از آن كسى را در زير گنبد خضرا امكان نداشت ‏در باب اطاعت و تحصيل رضاى خداوندى به واسطه اعانت سيّد مظلومان‏ مبذول داشت، اين است كه در حين شهادت (او)، سيّدالشهداء عليه السلام فرمود: «الآن ‏اِنْكَسَرَ ظَهري وقَلَّتْ حيلَتي وانْقَطعَ رَجائي واضَيْعَتاهُ بَعدَكَ يا أخي»(787)؛و مثل اين كلام را در حق احدى از ساير شهدا نفرموده.

شعر

أحَقُّ النّاسِ أنْ يُبكى عَلَيهِ

فَتىً أبْكَى الحُسَينَ‏ عليه السلام بِكَربَلاءٍ

أخوهُ وَابْنُ والِدِهِ عَليّ‏ عليه السلام

أبوالفضلِ الْمُضرَّجُ بِالدِّماءِ

وَمَنْ واساهُ لا يَثنيهِ شَي‏ءٌ

وَجادَ لَهُ عَلى عَطَشٍ بِماءٍ(788)

يعنى(789) 

سزاوارترين مردم به گريه كردن در مصيبت او، جوانى است كه به گريه آورد امام‏ حسين ‏عليه السلام را در صحراى كربلا.

آن جوانمرد، برادر او و فرزند رشيد پدر او، علی ‏عليه السلام است و كنيه او ابوالفضل ‏است كه در راه محبّت برادرش به خون خود آغشته گرديد.

و آن جوان كسى بود كه به جان خود براى برادرش مواسات(790) نمود و هيچ چيز او را از قتال كافران برنگردانيد و در پيش روى برادرش با گروه اشرار مشغول ‏كارزار گرديد، با وجود تشنگى در ميان آب.(791)

---

783) عُشْر: ده يك.

784) اَعْشار: جمع عُشْر، يعنى ده يك.

785) عبارت متن «درجة».م.

786) امالى صدوق: 463 س 70 ضمن ح 10؛ خصال: 68 / 1 ضمن ح 101؛ بحارالانوار: 274 / 22 ب 5 ضمن ح 21 و 298/ 44 ب 35 ضمن ح 4؛ اسرار الشهادة: 337.

787) به طور مختصر بحارالانوار: 42 / 45 بقيه باب 37؛ العوالم: 285؛ اسرار الشهادة: 337.

788) لهوف: 118.

789) در انتهاى هر بيت متن ترجمه آن آمده بود كه بدين صورت تغيير داده شده.م.

790) مُواسات: معاونت ياران و دوستان و مستحقّان است در قوت و مال.

791) حديث كعبه و كربلا: 88.

 

منبع: الصحیفة الحسینیة المقدسة ص 161