(3)
تصرّف در زمان برای حضرت امّ سلمه علیهاالسلام
تصرّف در زمان و بازگشت و نشان دادن زمانهاى گذشته و يا سير در زمانهاى آينده از جريانات بسيار مهمّى است كه نه تنها در عصر ظهور؛ بلكه گاهى در زمانهاى گذشته نمونه هايى از آن توسّط ائمّه اطهارعليهم السلام واقع شده است و در روزگار پرشكوه ظهور كه عصر تكامل مسايل علمى و حياتى است اين گونه جريانات در اوج خود قرار خواهد گرفت.
نمونه هايى از نشان دادن زمان آينده و يا گذشته در زمان ائمّه اطهارعليهم السلام در تاريخ خاندان وحى عليهم السلام ذكر شده است. در يكى از مواردى كه توسّط حضرت امام حسين عليه السلام واقع شد، آن حضرت جريانات روز عاشورا را قبل از وقوع آن به حضرت امّ سلمه نشان دادند.
..............................
اينجاست كه به گردونه اسرارآميز زمان مى رسيم. عامل مرموز و پايدارى كه هنوز تصوير هيچ چيزى از آن ميسّر نيست ...
مى دانيد چرا؟ به دليل آن كه اگر شما به زمان سرعت بدهيد حالتى در آن به وجود خواهد آمد كه آدمى تصوّر مى كند زمان در نهايت امر به بازگشت مى انجامد و تكرار يا توقّف آن ممكن نيست، اين عامل ناچار راه بازگشت را در پيش خواهد گرفت، آيا چه عاملى ما را اين طور بازى مى دهد؟
روشنتر صحبت كنيم: زمان عاملى است كه موجودات زنده (چنانچه قبلاً صحبت كرديم در آفرينش به مفهوم مطلق، مرده وجود ندارد) درآن رشد مى كنند به نسل و نوع خود مى افزايند، تجربه و تكامل پيدا مى كنند و از اين قبيل، سرعت و مدّت اين وقايع در قالب زمان طورى جايگير شده كه برهم خوردن حتّى چند ثانيه از آن موجب بروز انقلابها و حوادث بزرگ خواهد شد. گاه حتّى مبارزه با آنان نيز هولناك جلوه مى كند و چون اساس وجود زمان حركت آهسته و حساب شده اى است و اگر كوچكترين اختلالى در آن پديد بيايد موجودات به سرعت فرسوده و كهنه مى شوند، اگر شما با موشكها و سفاين عادّى و سرعتى قابل تحمّل و حساب شده به مناطق دوردست منظومه شمسى حركت كنيد، كاملاً مى توان پيش بينى كرد كه مثلاً كى و چگونه به فلان كره مى رسيد و مدّت سفر شما با در نظر گرفتن مقياسهاى زمينى چقدر طول مى كشد، امّا اگر سوار بر يك سفينه نورى (موشك و موتور فوتونى) شويد و با سرعت 300000 كيلومتر در ثانيه يكى از كرات كهكشان خودمان كه فقط چهار سال نورى از ما فاصله دارد برويد و در بازگشت نيز همين چهار سال را در راه باشيد خواهيد ديد كه ظرف هشت سال مسافرت شما اقلاً 200 سال از عمر زمين گذشته است.
بعلاوه دخالت در كاركرد عامل زمان تأثير آن بر روى موجودات بسيار وحشت انگيز و خطرناك است. مثلاً همه مى دانيم كه رشد گياهى در زمستان متوقّف است امّا اگر ما عواملى به وجود آوريم كه در مراكز مخصوص و مجهّز شرايط رشد نباتى را در همه فصول، فراهم سازيم ملاحظه خواهيم كرد كه گياه به كلّى توش و توان خود را از دست مى دهد و پس از چند بار آزمايش، لاغر و مردنى شده به حال مرگ مى افتد وگل يا ميوه آن بدطعم و بى مزه از كار در مى آيد و سرانجام در مدّت كوتاهى حيات آن به صورت گياهى پايان مى يابد در حالى كه نه نسل سالم وتوانائى از خود باقى گذاشته و نه ميوه كامل و خوشمزه اى تحويل داده است.(497)
497) دو هزار دانشمند در جستجوى خداى بزرگ: 142.
منبع: نوشته های چاپ نشدۀ شخصی ص387
|
بازديد امروز : 298
بازديد ديروز : 21751
بازديد کل : 89543868
|