(2)

مرگ مروان دوّم

   ابن تغرى بردى در خبر آورده كه در روزگار هشام بن عبدالملك استاندار مصر، عبدالرحمن بن خالد (119 - 117 ق) داعيان بنى‏ عباس را تكريم كرد و با آن‏ها هماهنگ شد. هشام چون اين خبر شنيد، عبدالرحمن را عزل كرد(827). بحران ضدّاموى در عصر خلافت مروان حمار (132 - 127 ق) شدّت گرفت و نزاع قيسى ‏ها و يمنى‏ ها نمايان شد. مروان در ابتداى كار خود، حفص بن وليد حضرمى را كه ازاعراب يمنى (جنوب) بود عزل كرد و خواهان بيعت مصريان با حنظلة بن صفوان‏ كلبى كه از افريقيّه به مصر آمده بود شد. امّا مصريان عصيان كرده دوباره حفص را به‏ ولايت برداشتند. خليفه اموى كه درمانده بود حوثرة بن سُهيل باهلى را با سپاه سنگين ‏روانه مصر كرد و او بر تثبيت اوضاع، توانا شد.

   مروان پس از آن‏ كه در معركه زاب با بنى‏ عبّاس مغلوب شد و در شوّال 132 ق به‏ مصر آمد، متوجه شد برخى مناطق مصر مانند اسكندريّه، صعيد و اسوان دعوت‏ عبّاسيان را پذيرفته ‏اند. مروان از فرونشاندن قيام مردم عليه خود عاجز ماند تا در نهايت با رسيدن سپاه عبّاسى به حدود مصر، مروان فسطاط را كه آخرين سنگر مهم ‏بود سوزاند و پس از دو ماه از ورود خود به مصر در ذيحجّه همان سال در نزديكى‏ جيزه(828) به دست صالح بن على عبّاسى كشته(829) و سيطره امويان از مصر برچيده ‏شد.(830)

---

827) النجوم الزاهرة: 278/1.

828) اطراف قاهره كنونى و نزديك اهرام.

829) اطراف قاهره كنونى و نزديك اهرام.

830) فاطميان در مصر: 68.

 

منبع: معاویه ج ... ص ...