(3)

سخنرانى معاوية بن يزيد بن معاويه

  يعقوبي مي نويسد: معاوية بن يزيد بن معاويه كه مادرش امّ هاشم دختر ابوهاشم بن عتبة بن ‏ربيعه بود، چهل روز و به قولى چهار ماه حكومت كرد و روشى نيكو داشت و براى ‏مردم سخنرانى كرد و گفت:

   پس از حمد و ثناى خداوند، اى مردم؛ ما به وسيله شما امتحان شديم و شما به‏ وسيله ما، و از آنكه ما را خوش نداريد و از ما بدگويى مى‏ كنيد بى‏ خبر نيستيم. همانا نياى من معاوية بن ابى سفيان با كسى در امر خلافت به نزاع پرداخت كه در خويشاوندى با پيامبر خدا از او سزاوارتر و در اسلام از او شايسته ‏تر بود، كسى كه ‏پيشرو مسلمانان بود و اوّل مؤمنان و پسرعموى پيامبر پروردگار جهانيان و پدر فرزندان خاتم پيمبران.

   جدّ من نسبت به شما گناهانى مرتكب شد كه مى ‏دانيد و شما هم با او چنان رفتار كرديد كه انكار نداريد، تا مرگش فرارسيد و در گرو عمل خويش گرفتار آمد. سپس‏ پدرم را عهده ‏دار حكومت ساخت با اينكه از او اميد خير نمى ‏رفت، پس بر مركب ‏هوس نشست و گناه خود را نيكو شمرد و اميدش بسيار شد. ليكن آرزو به دستش ‏نيامد و اجل دست او را كوتاه ساخت، نيرومندى او به انجام رسيد و مدّت او سر آمد و در گورش گرو گناه و اسير بزهكارى خويش گرديد.

   سپس گريه كرد و گفت: ناگوارترين چيزها بر ما آن است كه بدمردن و به رسوايى ‏بازگشتن او را مى‏ دانيم، چه او عترت پيامبر را كشت و حرمت را از ميان برد و كعبه را سوزانيد و من آن نيم كه امر شما را به عهده گيرم و مسئوليّت‏هاى شما را تحمّل كنم، اكنون خود دانيد و خلافت خود، به خدا قسم؛ اگر دنيا غنيمت است، ما بهره ‏اى از آن ‏برديم، و اگر هم خسارت است آل ابوسفيان را همانچه از آن بدست آورده ‏اند، بس ‏است.(1)

---

1) تاريخ يعقوبى: 195/2.

 

منبع : معاويه ج ...  ص ...