قصيده‏ اى در سوگوارى امام هادى عليه السلام

محمّد بن اسماعيل بن صالح صيمرى، قصيده‏ اى در رثا و سوگوارى‏ مولايمان امام هادى عليه السلام سروده كه در ضمن آن، امام حسن عسكرى عليه السلام را تسليت و تعزيت گفته است ، اين  قصيده در كتاب «المقتضب» آمده، نخستين بيت اين قصيده چنين است:

الأرض حزناً زلزلت زلزالها

وأخرجت من جزع أثقالها

به راستى كه از چنين مصيبت بزرگى ، زمين از شدّت حزن و اندوه به شدّت لرزيد و از فرياد اين مصيبت ، بارهاى سنگينش را بيرون آورد .

آنگاه شاعر يك يك امامان معصوم عليهم السلام را شمرده و با آخرين آنان –  امام ‏مهدى عليه السلام - به پايان مى ‏برد و اين پيش از ولادت آن حضرت بوده كه گويد:

عشر نجوم أفلت في فلكها

ويطلع اللَّه لنا أمثالها

بالحسن الهادي أبي محمّد

تدرك أشياع الهدى آمالها

وبعده من يرتجى طلوعه

يظلّ جوّاب الفلا جوالها

ذو الغيبتين المطوّل الحقّ الّتي

لايقبل اللَّه من استطالها

يا حجج الرحمان إحدى عشرة

آلت بثاني عشرها مآلها(1)

ده ستاره‏ اى كه در آسمان امامت غروب كرد؛ و خداوند همانند آنها را براى ما آشكار مى ‏كند .

(يازدهمين آنان) امام هدايتگر ، حضرت ابى محمّد عسكرى عليه السلام كه به وسيله او ، پيروانِ‏ هدايت به آرزوهايشان مى‏ رسند .

پس از او ، اميد طلوع ستاره ديگرى مى‏رود كه در نقاط متفاوت زمين زندگى مى ‏نمايد .

او داراى دو غيبت طولانى حق است ، كه اگر كسى در اين امر او كوتاهى‏ كند ، خداوند از او نمى‏ پذيرد .

اى حجّت‏هاى يازده‏گانه خداوند رحمان ! كه به دوازدهمين حجج به آرزوها خواهيد رسيد.

-------------------------------------------------------------------------

1) المقتضب : 52 و 53 ، بحار الأنوار : 214/50 ضمن ح 26 .

 

 

منبع: کتاب قطره ای از دریای فضائل اهل بیت علیهم السلام جلد دوم صفحه 749