(5)

پیرمردی که در انتظار فرا رسیدن

دولت کریمۀ امام زمان عجل الله تعالی فرجه بود

كلينى رحمه الله در كتاب «كافى» از حكم بن عتبه نقل مى‏ كند :

در خدمت امام باقر عليه السلام بودم و خانه پر از جمعيّت بود كه ناگاه پيرمردى كه بر عصاى خود تكيه مى ‏كرد آمد تا آنكه كنار در اطاق ايستاد و رو كرد به امام باقر عليه السلام و گفت : «السلام عليك يابن رسول اللَّه ورحمة اللَّه وبركاته» ، اى فرزند رسول خدا ! درود و رحمت و بركات خداوندى بر شما باد . سپس ساكت شد و منتظر جواب ماند .

    امام عليه السلام سلام او را به همان گونه پاسخ داد ، آنگاه پيرمرد روى خود به اهل مجلس كرد و به آنها سلام نمود و ساكت ماند تا آنكه جمعيّت همگى سلام او را پاسخ گفتند .

    سپس رو كرد به امام باقر عليه السلام و عرض كرد : اى فرزند رسول خدا ! مرا نزديك خود جاى بده ، خدا مرا فدايت گرداند . بخدا قسم ! براستى من شما را دوست دارم و هر كس شما را دوست داشته باشد دوست دارم ، و بخدا قسم اين دوستى ‏ام بخاطر طمع دنيوى نيست ، و من براستى با دشمنان شما دشمنم ، و از آنها بيزارم و نفرت دارم ، و بخدا قسم اين دشمنى و نفرت بخاطر انتقام جوئى يا كدورتى شخصى كه بين من و او باشد نيست ، و بخدا قسم حلال شما را حلال مى‏ دانم و حرام شما را حرام مى‏دانم ، و منتظر امر شما و دولت كريمه شما هستم ، آيا اميدوار باشم و شما نسبت به من اميدى داريد ؟ خداوند مرا فداى شما گرداند .

    امام باقر عليه السلام فرمود :

 بسوى من بيا ، بسوى من بيا ، و او را كنار خود نشانيد سپس فرمود :

 اى پيرمرد ! شخصى خدمت پدرم علىّ بن الحسين عليهما السلام رسيد و از آن حضرت همين سئوال تو را پرسش نمود ، پدرم به او فرمود :

 إن تمُت ترد على رسول اللَّه صلى الله عليه وآله وسلم وعلى عليّ والحسن والحسين، وعلى عليّ بن الحسين ‏عليهم السلام ويثلج قلبك، ويبرد فؤادك وتقرّ عينك وتستقبل بالروح والريحان مع الكرام الكاتبين.

 اگر با اين حال از دنيا رفتى بر رسول خدا ، اميرالمؤمنين ، امام مجتبى ، امام حسين و علىّ بن الحسين عليهم السلام وارد مى‏شوى و دلت خنك مى‏شود و قلبت خشنود و چشمانت روشن مى‏ گردد و هنگامى كه جان به حلقومت مى‏رسد فرشتگان با آغوش باز و با دسته‏ هاى گل به استقبال تو مى‏ آيند .

 و اگر زنده ماندى آنچه باعث روشنى چشمان تو است خواهى ديد و در مقامات عالى بهشت با ما خواهى بود .

    پيرمرد كه گويا از شنيدن گفتار امام باقر عليه السلام شوق زده شده بود عرض كرد : اى ابوجعفر ! چه فرموديد ؟

    امام عليه السلام بار ديگر مطالبى را كه فرموده بود تكرار كرد .

    پيرمرد شگفت‏ زده گفت : اللَّه اكبر ، اى ابوجعفر ! اگر بميرم بر رسول خدا و اميرالمؤمنين و امام حسن و امام حسين و علىّ بن الحسين عليهم السلام وارد مى‏شوم ... و همان مطالبى را كه امام عليه السلام فرموده بود تكرار كرد . سپس پيرمرد صدا را به گريه بلند كرد و گريه راه گلويش را گرفته هق هق مى‏كرد تا نقش زمين گرديد ، اهل مجلس از مشاهده حال اين پيرمرد و گريه‏ هاى او همه ناله كردند .

    امام باقر عليه السلام با انگشتان مبارك اشك از گوشه ‏هاى چشم پيرمرد پاك كرد و آنها را فرو ريخت .

    پيرمرد سر بلند كرد و به امام باقر عليه السلام عرض كرد : اى فرزند رسول خدا ! دست مبارك خود را بده تا ببوسم خداوند مرا فداى شما گرداند . آنگاه دست امام عليه السلام را گرفت و بوسيد و بر چشمان و صورت خود نهاد ، سپس پيراهن خود را بالا زد و سينه و شكم خود را برهنه نمود و دست امام عليه السلام را بر آن گذاشت و بعد از آن از جا برخاست و سلام خداحافظى گفت .

    امام باقر عليه السلام از پشت سرش به او نگاه مى‏كرد و او مى‏رفت ، سپس رو به اهل مجلس كرد و فرمود :

 من أحبّ أن ينظر إلى رجل من أهل الجنّة فلينظر إلى هذا.

 هر كه دوست دارد يكى از اهل بهشت را ببيند به اين شخص نگاه كند .

    حكم بن عتبه گويد : هرگز ماتمكده ‏اى را شبيه آن مجلس نديده ‏ام .(1)

 

---

1) الكافى: 76/8 ح30، الوافى: 799/5 ح3، بحارالأنوار: 361/46 ح3، ارشاد القلوب: 298/2 با كمى اختلاف.

 

 

منبع: کتاب قطره ای از دریای فضائل اهل بیت علیهم السلام جلد اول صفحه 522