(13)

علم امام باقر عليه السلام

حبابه والبيّه گويد:

   در مكّه ، در مسجدالحرام بودم، هنگام عصر بود، در آن هنگامى كه ‏آفتاب نور طلايى خود را همانند تاجى بر سر مردان، بر فراز كوهها گسترانيده بود، شخصيّتى را در ملتزم - يا ميان در كعبه و حجر الاسود - ديدم، او كمر خود را با عمامه‏ اى از خز بسته و بر روى خاك ايستاده بود، دستان مباركش را به سوى آسمان بلند كرده و دعا مى‏ نمود .

   وقتى مردم به سوى او روى آورده و از او از مسايل مشكل وپرسشهاى پيچيده مى ‏پرسيدند ، او پيوسته پاسخ مى‏داد تا اين كه هزار مسأله را پاسخ داد ، آنگاه برخاست و به سوى منزل خود حركت كرد ، دراين هنگام فريادگرى با صداى بلند فرياد مى‏زد:

ألا ! إنّ هذا النور الأبلج المسرح والنسيم الأرج ، والحقّ المرج .

آگاه باشيد! همانا اين (آقا) ، نورى تابان و درخشان، نسيم عطرى خوش‏ بو و شخصيّت‏ حقّى است كه مردم او را ترك نمودند .

عدّه ‏اى مى ‏گفتند: اين شخص كيست؟

   يكى از حاضران گفت: او، محمّد بن على باقر، نشانه دانش وگوياى دانا ؛ محمّد بن علىّ بن حسين بن علىّ بن ابى طالب عليهم السلام است .

در حديث ديگرى آمده است: ابوبصير گويد: فريادگرى با صداى ‏بلند فرياد مى‏ زد:

ألا ! إنّ هذا باقر علم الرسل ، وهذا مبيّن السبل ، هذا خير من رسخ في ‏أصلاب أصحاب السفينة ، هذا ابن فاطمة الغرّاء العذراء الزهراء ، هذا بقيّة اللَّه ‏في أرضه ، هذا ناموس الدهر ، هذا ابن محمّد وخديجة وعليّ وفاطمة عليهم السلام هذا منار الدين القائمة .

آگاه باشيد! اين شخص ، شكافنده علوم پيامبران، روشن‏ كننده راه‏ها (راه خدا) ، بهترين‏فرد از نژاد اصحاب سفينه (نوح عليه السلام) است.

اين، فرزند فاطمه غرّا، عذرا و زهراست، اين بقيّة اللَّه در زمين خداست، اين گنجينه ‏اسرار الهى در روزگار است، اين فرزند محمّد مصطفى، خديجه كبرى، على مرتضى و فاطمه زهرا عليهم السلام است، اين شخص استوانه پايدار دين خداست.(1)

 

---

1) المناقب : 183 - 182/4 ، بحار الأنوار : 259/46 ح 60 .

   مترجم گويد : نويسنده  رحمه الله در ذيل اين حديث شريف ، توضيحى براى بعضى از لغات آن آورده كه ما در ترجمه‏ اين حديث از آن استفاده نموديم .

 

 

منبع: قطره اي از درياي فضائل اهل بيت عليهم السلام جلد دوم صفحه 568