در كتاب «غيبت» آمده است:

    پيشواى ششم، امام صادق ‏عليه السلام مى ‏فرمايد:

 فرشته ‏اى از اهل ايمان بود كه او را «صلصائيل» مى‏ گفتند ، روزى خداوند متعال او را براى مأموريّتى فرستاد، او در اجراى اين امر سستى نمود، به همين جهت ، خداوند پر و بال وى را گرفت و به جزيره ‏اى از جزاير دريا تبعيد كرد .

 تا اين كه شب تولّد امام حسين‏ عليه السلام فرا رسيد، در آن شب فرشتگان از خداى متعال اجازه گرفتند تا براى تهنيت جدّم رسول خدا صلى الله عليه وآله وسلم، امير مؤمنان على مرتضى‏ عليه السلام و فاطمه زهرا عليها السلام فرود آيند .

 خداوند به آنان اجازه داد، آنان گروه گروه از عرش و هر آسمانى به آسمان ديگرى به سوى زمين براى تهنيت فرود آمدند، در اين هنگام به فرشته صلصائيل برخوردند كه در جزيره ‏اى افتاده بود. وقتى او را ديدند، توقّف كردند .

 صلصائيل گفت: اى فرشتگان خداى رحمان! كجا مى ‏رويد! و براى چه فرود آمده ‏ايد؟

 فرشتگان گفتند: يا صلصائيل ! قد ولد في هذه الليلة أكرم مولود ولد في الدنيا بعد جدّه رسول اللَّه ‏صلى الله عليه وآله وسلم وأبيه عليّ عليه السلام واُمّه فاطمة عليها السلام وأخيه الحسن عليه السلام وهو الحسين عليه السلام ، وقد استأذنّا اللَّه في تهنئة حبيبه محمّد صلى الله عليه وآله وسلم لولده فأذن لنا .

 اى صلصائيل! امشب در دنيا گرامى‏ ترين مولود، پس از جدّش رسول خدا صلى الله عليه وآله وسلم و پدرش على مرتضى‏ عليه السلام و مادرش فاطمه زهرا عليها السلام و برادرش حسن مجتبى ‏عليه السلام متولّد شده، و او حسين‏ عليه السلام است، ما از خداوند اجازه خواستيم تا در تهنيت حبيبش محمّد صلى الله عليه وآله وسلم براى فرزندش شركت جوييم، و خداى متعال براى ما اجازه داد.

 صلصائيل گفت: اى فرشتگان خدا! من شما را به حقّ خدا، پروردگار ما و شما ، و به حقّ حبيبش محمّد صلى الله عليه وآله وسلم و به حق اين مولود سوگند مى‏ دهم! مرا نيز به همراه خود نزد حبيب خدا محمّد مصطفى ‏صلى الله عليه وآله وسلم ببريد، كه شما و من از او تقاضا كنيم، تا از خدا بخواهد به حق اين مولودى كه خداوند به او بخشيده كه خطاى مرا بيامرزد و پر و بال شكسته مرا عطا كرده و مرا به مقامى كه با فرشتگان مقرّب داشتم ، بازگرداند.

 فرشتگان، صلصائيل را به همراه خود نزد رسول خدا صلى الله عليه وآله وسلم آوردند، ولادت فرزندش امام حسين‏ عليه السلام را به آن حضرت تهنيت گفته و قصّه آن فرشته را تعريف كردند، و از آن حضرت خواستند و قسم ياد كردند تا خداوند را به حقّ امام حسين ‏عليه السلام قسم دهد تا خدا خطاى او را بيامرزد و پر و بال شكسته او جبران كرده و او را به مقامى كه با فرشتگان مقرّب داشت، باز گرداند .

 پيامبر خدا صلى الله عليه وآله وسلم برخاست و نزد دخترش فاطمه زهرا عليها السلام آمد و به او فرمود: فرزندم حسين را بياور .

 فاطمه زهرا عليها السلام امام حسين‏ عليه السلام را در حالى كه قنداق شده بود، آورد.

 جدّش رسول خدا صلى الله عليه وآله وسلم در حالى كه با ملاطفت و مهربانى با فرزندش سخن مى‏ گفت او را گرفت و در ميان كف دست خود نزد فرشتگان آورد.

 وقتى فرشتگان او را ديدند زبان به تهليل و تكبير باز كرده و خداى را حمد و ثنا گفتند. پيامبر خدا صلى الله عليه وآله وسلم به سوى قبله متوجّه شد و امام حسين ‏عليه السلام را به طرف آسمان گرفت و عرض كرد :

 اللهمّ إنّي أسألك بحقّ إبني الحسين أن تغفر لصلصائيل خطيئته ، وتجبر كسر جناحه ، وتردّه إلى مقامه مع الملائكة المقرّبين .

 خداوندا! من تو را به حقّ اين فرزندم حسين سوگند مى ‏دهم! كه از خطاى صلصائيل درگذرى و بال او را عطا كنى و او را به مقامى كه با فرشتگان مقرّب داشت ، بازگردانى!

 خداوند مهربان دعاى پيامبر رحمت خود را به خاطر سوگندى كه داد پذيرفت و خطاى صلصائيل را بخشيد و بال او را عطا كرد و او را به مقامى كه با فرشتگان مقرّب داشت ، بازگردانيد.(1)

---

1) بحار الأنوار : 258/43 ح 47 .