(2)

مطلب دوم:

صلح امام حسن‏ عليه السلام با معاويه

امام حسن ‏عليه السلام چون اين خطر را نيز با همه مهابتى كه داشت روياروى خويش ‏بديد، آخرين تصميم خود را گرفت و بر آن شد كه طىّ تنظيم صلحنامه‏ ائى خلافت را به معاويه بسپارد؛ تا معاويه نتواند با نام فاتح وارد كوفه و شهرهاى ديگر مسلمان ‏نشين گردد و نژاد مسلمانان واقعى را از روى زمين و از جزيرة العرب ‏براندازد و ناچار شد كه اگرچه به ظاهر هم شده، با پيروان حضرت محمّد صلى الله عليه وآله وسلم و قرآن‏ مدارا كند و دستاويزى براى محو قرآن نداشته باشد و خود گفتنى است كه امام‏ حسن‏ عليه السلام با صلح خويش دست به بزرگترين فداكارى‏ هاى تاريخ زد و با قبول رنج ‏ملامتى كه قرن‏ها به طول انجاميد و تا بدين روزگاران دامن كشيد، اسلام را از فنا رهانيد و در واقع امام حسن‏ عليه السلام خود را فدا كرد تا اسلام پابرجا بماند و اندك اندك ‏زمانه براى ديگر خدادوستان اين فرصت را پديد آورد كه مكتب معاويه و ديگر هنگامه ‏سازان را از بيخ و بن براندازند.(1502)

 

---

1502) تاريخ سياسى اسلام: 222.

 

منبع: معاويه ج ... ص ...