(4)

منافقین و رها کردن قرآن و خواندن تورات

در تفسير «الدرّ المنثور» آمده است كه: عدّه‏ اى از اصحاب رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلم از تورات‏ چيزهايى مى‏ نوشتند. اين خبر به رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلم رسيد. فرمود:

احمقترين احمقان و گمراهترين گمراهان مردمى هستند كه از كتابى كه خداوند بر پيغمبرشان نازل كرده، رويگردان شوند و علاقه ‏مند به كتابى شوند كه خدا بر غير پيغمبرشان نازل كرده و براى امّتى غير آنان فرستاده است.

در همين جريان بود كه اين آيه شريفه نازل شد:

«أوَلَم يَكفِهِم أنّا أنزلنا عليكَ الكتاب يُتلى عليهم إنَّ في ذلكَ لَرحمةً وذكرى لقومٍ يُوْمنون»^[2].^[1]

آيا براى آنان كافى نيست كه ما اين كتاب را بر تو نازل كرديم كه پيوسته بر آن‏ها تلاوت مى ‏شود؟ در اين رحمت و تذكرى است براى كسانى كه ايمان مى ‏آورند.

جمع زيادى از مفسّران بر اين اعتقادند كه آيه يادشده درباره كسانى نازل‏ شده است كه مطالبى آميخته با خرافات از كتاب‏هاى پيشين نوشته بودند و بدان اعتماد مى ‏كردند، و خداوند بر آنان گوشزد كرد كه قرآن بر ايشان كافى است.^[3]

صاحب تفسير «كشف الأسرار» شأن نزول اين آيه را درباره عمر بن خطّاب دانسته كه به خواندن نوشته ‏اى از تورات نزد پيامبر صلى الله عليه و آله و سلم مشغول بود كه پيامبر خشمگين شد و به دنبال آن، آيه يادشده نازل شد^[5].^[4]

 

---

[1] . سوره عنكبوت، آيه 51.