آثار عجيب محبّت خدا

درباره آثار محبّت شديد روايتى بسيار مهمّ نقل شده است كه ‏فرمودند:

حبّ الله اذا اضاء على سرّ عبد اخلاه عن كلّ شاغل(1)

هرگاه محبّت خداوند بر سرّ و باطن بنده‏ اى بتابد و روشن كند، باطن او را از هر چيزى كه او را به غير مشغول مى ‏كند خالى ‏مى ‏نمايد.

بنابراين نبايد عموم افراد زيارت خود را قياس كند با زيارت‏ شخصيت هايى كه محبّت خداوند و اهل ‏بيت علیهم السلام تمام وجودشان ‏را فرا گرفته است.

شخصيّت ‏هايى همچون علاّمه امينى قلب خود را پاك نموده و وجود خود را از امورى كه آن ‏ها را به غير، متوجّه مى‏ سازد، دور نموده ‏اند. و به همين جهت به اين بزرگواران در زيارت ‏ها عنايت‏ هايى مى ‏شود كه براى ما قابل درك نيست.

زائرين بزرگوارى كه سوخته ‏اند و خود را ساخته ‏اند وقتى به‏ حرم‏ هاى اهل بيت علیهم السلام شرفياب مى ‏شوند چون خداوند باطن آن‏ ها را از هر فكرى كه بازدارنده باشد خالى مى ‏كند، وجود جسمى و باطنى آنان در آن مكان ‏هاى مقدّس وجود دارد، بر خلاف بعضى از زوّار كه ممكن است در زيارت ‏هايى كه انجام مى ‏دهند جسم آن‏ ها در حرم و فكر آن‏ ها در خارج از حرم است.

علّت آن يكى اين است كه معرفت ما نسبت اهل بيت علیهم السلام كم ‏است و مطلب مهمّ ديگر اين است كه ما در هنگام زيارت به‏ عظمت حرم‏ هايى كه شرفياب مى‏ شويم درست توجّه نمى‏ كنيم. به ‏اين جهت به جاى اين كه قلب و فكر ما جذب آن مكان ‏هاى مقدّس ‏شود، حواس ما به امور ديگر متوجّه مى‏ شود. هر چه قدر معرفت‏ ما به حرم‏ هاى مطهّر اهل بيت علیهم السلام بيشتر باشد، قلب ما در هنگام ‏تشرّف بيشتر جذب آن مكان ‏هاى باعظمت مى‏ شود و بهتر مى‏ توانيم با فكر متمركز و توجّه بيشتر، زيارت را انجام دهيم.

به اين جهت سزاوار است پس از آن كه مقدارى درباره آثار معرفت اهل بيت علیهم السلام سخن گفتيم، درباره عظمت آن مكان ‏هاى ‏مقدّس نيز مطالبى را بيان كنيم.

_______________________

(1) بحارالانوار : 70 / 23 .