توجّه خاصّ شيعيان به

حضرت اميرالمؤمنين و امام حسین علیهما السلام

 

همۀ شيعيان جهان در هر عصر و زمانى كه باشند بايد توجّه‏ خاصّى به حضرت اميرالمؤمنين على علیه السلام داشته باشند؛ زيرا حضرت اميرالمؤمنين على علیه السلام با عظمت ولایتی که دارند مظلوم‏ ترين فرد جهان در همۀ ‏اعصار و زمان ها مى‏ باشند؛ علاوه بر اينكه آن حضرت ‏ابوالائمّه علیهم السلام و داراى ويژگى ‏هاى عظيمى هستند كه مخصوص آن‏ حضرت مى ‏باشد.

همچنين شيعيان جهان در هر عصر و زمانى كه باشند بايد توجّه ‏خاصّى به حضرت ابى عبدالله الحسين علیه السلام داشته باشند. رواياتى كه ‏دربارۀ اهميّت و عظمت زيارت و عزادارى براى آن حضرت وارد شده بيش از همۀ امامان علیهم السلام مى‏ باشد و شيعيان در عصر و زمان هر امامى كه باشند بايد براى اقامۀ عزا و اشك و ناله براى امام ‏حسين علیه السلام بيش از عزادارى براى ساير معصومين علیهم السلام فداكارى‏ كنند.

پس از بيان اين مطلب، توجّه شما را به اين واقعيّت جلب ‏مى‏ كنيم:

* * *

انسان‏ ها در قيد زمان و مكان هستند، يعنى اگر در مكانى يا زمانى حضور جسمانى دارند، در آن لحظه در مكان‏ ها و زمان‏ هاى ‏ديگر حضور جسمانى ندارند.

مكان و زمان براى كسى كه حضور جسمانى در آن مكان يا زمان ‏دارد ايجاد وظيفه مى‏ كند.

اين تقيّد براى همۀ انسان‏ ها هست، (هر چند افراد خاصّى كه‏ داراى قدرت ‏هاى فوق العاده هستند، از اين امر جدا و مستثنى‏ مى ‏باشند) حال اگر شخصى در شهرى زندگى مى ‏كند كه حرم يكى ‏از اهل ‏بيت علیهم السلام در آن جا است، نسبت به مردم ساير شهرها وظيفۀ ‏بيشترى براى زيارت آن مكان مقدّس دارد. يعنى اگر كسى در نجف اشرف زندگى مى‏ كند وظيفه او نسبت به زيارت حضرت ‏اميرالمؤمنين على علیه السلام بيشتر از ساير مردم است و يا كسى كه در مشهد مقدّس زندگى مى‏ كند وظيفۀ او بيشتر از ساير مردم براى ‏زيارت حضرت على بن موسى الرضا علیه السلام مى ‏باشد. بيشتر بودن‏ وظيفۀ اين گونه افراد نسبت به ديگران بسيار واضح و روشن است‏ زيرا كسانى كه در مشاهد مشرّفه مانند نجف اشرف، كربلاى معلّى، مشهد مقدّس و يا ... زندگى مى‏ كنند مانع براى زيارت نمودن آن‏ ها كمتر از كسانى است كه در راه ‏هاى دور از مشاهد مشرّفه زندگى ‏مى ‏كنند و چه بسا كه امكان مسافرت براى آن‏ ها به آن مكان ‏هاى ‏مقدّس فراهم نيست.

امّا كسانى كه در مشاهد مشرّفه زندگى مى‏ كنند نيازى به ‏مسافرت به خاطر زيارت ندارند.

آنچه گفتيم به خاطر اين است كه ما، در قيد مكان هستيم و دور بودن يا نزديك‏ بودن ما به مشاهد مشرّفه در وظيفه ‏اى كه ما براى زيارت آن بزرگواران داريم، تأثير مى‏ گذارد.