(29)

دعاى ديگر از امام زمان ارواحنا فداه

براى رهايى از سختى ‏ها و حفظ شدن از دزدها

    مرحوم آية اللَّه شيخ على اكبر نهاوندى مى ‏نويسد : شيخ على اكبر طهرانى - ساكن مشهد مقدّس - براى ما قضيّه ‏اى تعريف كرد و گفت : عالم متّقى شيخ محمّد تقى تربتى - كه از اكابر فضلاء و علماء اخلاق و از شاگردان علّامه ميرزا حبيب اللَّه رشتى بود و اجازه‏ اى از ايشان داشت - فرمود :

    يكى از شاگردان متديّن من - كه از سادات شهر تربت بود - براى من تعريف كرد و گفت :

    از زيارت عتبات عاليات برمى ‏گشتم، همراه طلبه ‏اى از خانقين خارج شدم و پياده به دنبال قافله به طرف قصر شيرين حركت كرديم، از شدّت تشنگى و خستگى ناتوان شده، و با زحمت زياد خود را به قافله رسانديم، قافله را دزدها غارت كرده و اموالشان را برده بودند، افرادى مجروح شده و در بيابان افتاده بودند، و محمل‏ها شكسته و روى زمين افتاده بود.

    ما از ترس به كنارى رفته و در بالاى تپّه‏ اى ايستاديم، ناگاه ديديم سيّد بزرگوارى كنار ما ايستاده، به ما سلام عنايت فرمود، بعد هفت دانه خرماى زاهدى به من داد و فرمود : چهار دانه را خودت بخور، و سه دانه آن را به شيخ بده. چون خرماها را خورديم تشنگى ما برطرف شد، و فرمود : اين دعا را به جهت رهايى از سختى‏ ها، و محفوظ بودن از شرّ دزدها بخوانيد :

    أَللَّهُمَّ إِنّي أَخافُكَ، وَأَخافُ مِمَّنْ يَخافُكَ، وَأَعُوذُ بِكَ مِمَّنْ لايَخافُكَ.

    پس از آن ؛ اندكى با آن سيّد بزرگوار راه رفتيم، ناگاه اشاره كرد و فرمود : اين منزل شما است. نگاه كرديم، ديديم منزل پائين آن تپّه بود، و چون وارد منزل شديم از شدّت خستگى خواب بر ما غلبه كرد، خوابيديم، و متوجّه آنچه براى ما اتّفاق افتاده بود نشديم، چون بيدار شديم دانستيم كه آن بزرگوار حضرت ولىّ عصر صاحب الزمان عجّل اللَّه فرجه بوده است.(1)

---

1) العبقرىّ الحسان : 117/1المسك الأذفر.