(33)

دعا براى فرَج در روز ظهور

مرحوم شيخ نعمانى در كتاب «الغيبة» از يونس بن ظبيان از امام صادق عليه السلام نقل كرده است كه آن حضرت فرمودند :

 هر گاه شب جمعه شود، خداوند تعالى ملكى را به سوى آسمان دنيا مى ‏فرستد و آنگاه كه فجر طالع شد، اين ملك بر عرش بالاى بيت المعمور مى‏ نشيند و براى محمّد و على و حسن و حسين عليهم السلام منبرهايى از نور نصب مى‏ شود، آنها بالاى منبر رفته و ملائكه و انبياء و مؤمنين به سوى آنان گرد مى‏ آيند، درب‏هاى آسمان گشوده مى‏ شود، به هنگام زوال خورشيد رسول اللَّه ‏صلى الله عليه وآله وسلم به خداوند مى‏ گويد : اى پروردگار هنگام وعده اى كه به آن در كتاب وعده داده ‏اى فرا رسيده است :

 (وَعَدَ اللَّهُ الَّذينَ آمَنُوا مِنْكُمْ وَعَمِلُوا الصَّالِحاتِ لَيَسْتَخْلِفَنَّهُمْ فِي الْأَرْضِ كَمَا اسْتَخْلَفَ الَّذينَ مِنْ قَبْلِهِمْ وَلَيُمَكِّنَنَّ لَهُمْ دينَهُمُ الَّذِي ارْتَضى لَهُمْ وَلَيُبَدِّلَنَّهُمْ مِنْ بَعْدِ خَوْفِهِمْ أَمْناً) (1).

 سپس ملائكه و انبياء همانند آن را مى‏ گويند، آنگاه محمّد و على و حسن و حسين عليهم السلام به سجده مى‏ افتند سپس مى‏ گويند :

 يا رَبِّ إِغْضَبْ، فَإِنَّهُ قَدْ هُتِكَ حَريمُكَ، وَقُتِلَ أَصْفِياؤُكَ، وَاُذِلَّ عِبادُكَ الصَّالِحُونَ.

 پس خداوند آنچه را كه بخواهد انجام مى‏ دهد و آن روز معلوم (روز ظهور) است.(2)

---

1) سوره نور، آيه 55.  

2) مكيال المكارم : 393/1، از الغيبة مرحوم نعمانى : 276.