جوان گنهكار

ولى از دوستان حضرت امام رضا عليه السلام

محدّث عالى مقام، عماد الدين طبرى مى‏ نويسد: ابراهيم بن ابى البلاد گويد:

همسايه‏ اى داشتم كه شراب ‏خوار بود، و خدا مى ‏داند كه چه هتك حرمتى انجام ‏مى ‏داد، در عين حال حضرت امام رضا عليه السلام را نيز دوست داشت.

   روزى جريان او را براى حضرت امام رضا عليه السلام نقل كردم. حضرت فرمود:

يا أبا إسحاق؛ أما علمت أنّ وليّ عليّ‏ عليه السلام لم تزلّ له قدم إلّا ويثبت له ‏اُخرى؟

اى ابا اسحاق؛ آيا نمى ‏دانى كه دوست على‏ عليه السلام اگر گامى از او بلغزد، گام ديگرش ‏ثابت و استوار مى‏ ماند؟!

ابراهيم گفت: من از خدمت حضرتش مرخص شدم، ناگاه نامه ‏اى از جانب ‏حضرت امام رضا عليه السلام دريافت نمودم كه در آن نامه حضرتش برخى اشيا را خواسته و دستور فرموده بود كه آن‏ها را به مبلغ شصت دينار خريدارى نمايم.

   من با خود گفتم: سوگند به خدا؛ چنين چيزى سابقه نداشته كه براى من چيزى ‏بنويسد؛ زيرا من چيزى ندارم و فكر نمى ‏كنم كه او چيزى (از خمس و غيره) نزد من ‏داشته باشد.

   شب شد، ناگاه درب خانه ‏ام را زدند، متوجّه شدم كه شخص مستى مرا صدا مى ‏زند، پشت درب آمدم.

   گفت: بيرون بيا.

   گفتم: در اين موقع از شب چه كار با من دارى و براى چه آمده‏ اى؟

   او كه از مستى نمى‏ توانست خوب حرف بزند، گفت: دست خودت را بيرون آور و اين كيسه را بگير و براى مولايم بفرست تا در موارد نياز مصرف نمايد.

   من كيسه را گرفتم و او رفت، نگاه كردم ديدم به اندازه شصت دينار است.

   گفتم: سوگند به خدا؛ اين مصداق همان فرمايش مولايم امام رضا عليه السلام است كه در مورد دوست على ‏عليه السلام فرمود و در نامه ‏اش خواسته خويش را نوشت.

   من همه آنچه را كه حضرت خواسته بود خريدم، و طىّ  نامه ‏اى رفتار آن همسايه را نيز نوشته و براى حضرتش فرستادم.

   حضرت نوشت:

اين از همان موارد است.(87)

از اين جريان استفاده مى‏ شود كه اساس كار، ولايت و دوستى اهل بيت ‏عليهم السلام است و سرانجام باعث نجاتِ كسانى كه داراى آن هستند، مى ‏شود و پذيرش هداياى يك فرد گنهكار، دليل بر لطف و مهربانى نسبت به او مى ‏باشد.

   اين ‏گونه جريانات، دليل بر شدّت رأفت و مهربانى حضرت امام رضا عليه السلام نسبت به ‏دوستان و شيعيان‏شان مى ‏باشد. به اين جهت يكى از القاب آن حضرت، «امام رئوف» است.

   تاكنون مطالبى را بيان كرديم تا آنان‏كه به آستان حضرت امام رضا عليه السلام شرفياب شده ‏و به بارگاه ملكوتى آن بزرگوار وارد مى ‏شوند، بدانند انسان در همه زمان‏ها، از كودكى ‏تا جوانى و بزرگسالى، تا پس از مرگ و جدايى از اين جهان، مى ‏تواند در پناه مقام ‏عظيم ولايت و مورد توجّه و عنايات اهل بيت‏ عليهم السلام باشد.

   ما بايد لحظاتى را كه در حرم امام رئوف حضرت علىّ بن موسى الرضا عليه السلام هستيم ‏قدر بدانيم و آگاه باشيم كه ممكن است در هنگام زيارت، بزرگترين تحوّل روحى ‏براى ما ايجاد شود و با نگاه آن حضرت، از خاك به افلاك رسيم.

---

87) قطره ‏اى از درياى فضائل اهل بيت ‏عليهم السلام: 683/2 به نقل از الثاقب في المناقب: 493.