امام صادق علیه السلام : اگر من زمان او (حضرت مهدی علیه السلام ) را درک کنم ، در تمام زندگی و حیاتم به او خدمت می کنم.
دعاى امام عصر ارواحنا فداه براى كسى كه براى فرج و يارى آن حضرت دعا كند

 دعاء مولانا صاحب الزمان أرواحنا فداه

 في حقّ الداعي له بالفرج والنصر

    قال في «مكيال المكارم»: من آثار الدعاء لمولانا صاحب الزمان أرواحنا فداه شمول دعائه صلوات اللَّه عليه لمن يدعو له.

    ويدلّ على ذلك ، مضافاً إلى أنّه مقتضى شكر الإحسان الّذى هو أولى به من كلّ إنسان ، قوله صلوات اللَّه عليه في حجابه المرويّ في مهج الدعوات بعد الدعاء لتعجيل فرجه ما لفظه:

 وَاجْعَلْ مَنْ يَتْبَعُني لِنُصْرَةِ دينِكَ مُؤَيَّدينَ ، وَفي سَبيلِكَ مُجاهِدينَ، وَعَلى مَنْ أَرادَني وَأَرادَهُمْ بِسُوءٍ مَنْصُورينَ ... .

    إذ لا ريب في أنّ الدعاء له ، وبتعجيل فرجه ، اتّباع ونصرة له ، فإنّ من أقسام النصرة للإيمان ولمولانا صاحب الزمان صلوات اللَّه عليه النصرة باللسان ، والدعاء له من أقسام النصرة اللسانيّة ، كما لايخفى.

    ويدلّ على المطلوب أيضاً ما ذكره عليّ بن إبراهيم القمي في تفسير قوله تعالى : «وَإِذا حُيّيتُمْ بِتَحِيَّةٍ فَحَيُّوا بِأَحْسَنَ مِنْها أَوْ رُدُّوها»(101) ، قال :

    السلام وغيره من البرّ ، إذ لايخفى أنّ الدعاء من أفضل أنواع البرّ ، فإذا دعا المؤمن لمولاه صلوات اللَّه عليه بخالص الدعاء كافاه مولاه أيضاً بخالص الدعاء ، ودعاؤه مفتاح كلّ خير ومقلاع كلّ ضير .

 

    ويشهد لذلك ويؤيّده ما رواه القطب الراوندي رحمه الله في الخرائج قال :

حدّث جماعة من أهل إصفهان ، منهم أبوالعبّاس أحمد بن النصر ، وأبوجعفر محمّد بن علويّة قالوا : كان بإصفهان رجل يقال له : عبدالرحمان ، وكان شيعيّاً ، قيل له : ما السبب الّذي أوجب عليك القول بإمامة عليّ النقيّ عليه السلام دون غيره من أهل الزمان ؟

    قال : شاهدت ما أوجب ذلك عليّ ، وهو أنّي كنت رجلاً فقيراً ، وكان لي لسان وجرأة ، فأخرجني أهل إصفهان سنة من السنين ،  فخرجت مع قوم آخرين إلى باب المتوكّل متظلّمين ، فبينا نحن بالباب إذ خرج الأمر بإحضار عليّ بن محمّد بن الرضا عليهم السلام ، فقلت لبعض من حضر : من هذا الرجل الّذي قد اُمر بإحضاره ؟ فقيل : هو رجل علويّ ، تقول الرافضة بإمامته.

    ثمّ قال : وقدّرت أنّ المتوكّل يحضره للقتل ، فقلت : لا أبرح من هيهنا حتّى أنظر إلى هذا الرجل ، أيّ رجل هو ؟

    قال : فأقبل على فرس ، وقد قام الناس يمنة الطريق ويسرتها صفّين ، ينظرون إليه ، فلمّا رأيته وقع حبّه في قلبي ، فصرت أدعو له في نفسي بأن يدفع اللَّه عنه شرّ المتوكّل ، فأقبل يسير بين الناس وهو ينظر إلى عرف دابّته ، لا ينظر يمنة ولا يسرة ، وأنا اُكرّر في نفسي الدعاء له ، فلمّا صار بإزائي أقبل بوجهه عليّ ، ثمّ قال :

  استجاب اللَّه دعاك ، وطوّل عمرك وكثّر مالك وولدك .

     فارتعدت من هيبته ووقعت بين أصحابي فسألوني : ما شأنك ؟ فقلت : خيراً ، ولم اُخبر بذلك مخلوقاً .

    ثمّ انصرفنا بعد ذلك إلى إصفهان ، ففتح اللَّه عليّ بدعائه وجوهاً من المال ، حتّى أنا اليوم اُغلق بابي على ما قيمته ألف ألف درهم سوى مالي خارج داري ، ورزقت عشرة من الأولاد ، وقد مضى لي من العمر نيّفاً وسبعين سنة ، وأنا أقول بإمامة ذلك الرجل ، الّذي علم ما كان في نفسي ، واستجاب اللَّه دعاءه في أمري .

    أقول : فانظر أيّها العاقل كيف كافى مولانا الهادي عليه السلام دعاء ذلك الرجل بسبب الإحسان ذلك بأن دعا له بما عرفت مع كونه خارجاً حينئذ عن زمرة أهل الإيمان أفترى من نفسك في حقّ مولانا صاحب الزمان أرواحنا فداه أن لا يذكرك بدعاء الخير إذا دعوت له ، مع كونك من أهل الإيمان ؟! لا والّذى خلق الإنس والجانّ ، بل هو يدعو لأهل الإيمان وإن كانوا غافلين عن هذا الشأن ، لأنّه وليّ الإحسان .

    وممّا يؤيّد ما ذكرناه في هذا المقام ، ما ذكره بعض إخواني الصالحين الكرام ، أنّه رأى الإمام صلوات اللَّه عليه في المنام ، فقال عليه السلام له :

  إنّى أدعو لكلّ مؤمن يدعو لي بعد ذكر مصائب سيّدالشهداء عليه السلام في مجالس العزاء .

    نسأل اللَّه التوفيق لذلك إنّه سميع الدعاء .(102)

 

ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

101) النساء : 86 .

102) مكيال المكارم : 333/1 .

 


 

دعاى امام عصر ارواحنا فداه براى كسى كه

براى فرج و يارى آن حضرت دعا  كند

    نويسنده «مكيال المكارم» مى‏ گويد : از جمله اثرات دعا براى مولاى ما حضرت مهدى ارواحنا فداه آن است كه دعاى آن بزرگوار شامل حال كسى مى‏ شود كه براى آن حضرت دعا  كند .

    دليل اين مطلب آن است كه علاوه بر اين كه ايشان بيش از هر كس نسبت به سپاسگزارى از كسى كه به وى نيكى و احسان كند ، اهتمام دارند؛ در دعاى حجاب خود كه در كتاب «مهج الدعوات» آمده است؛ پس از دعا براى تعجيل فرج فرموده است :

 ... هر كسى را  كه براى پيروزى آيين تو از من پيروى مى‏ نمايد تأييد فرما ، و در راه خودت از مجاهدين و جهاد كنندگان قرار بده و بر كسانى كه سوء قصدى نسبت به من و ايشان كرده ‏اند ، يارى فرما ... .

    بدون شك ، دعا براى آن حضرت و تعجيل در فرج باكفايتش، نوعى پيروى و يارى كردن آن بزرگوار است؛ زيرا يكى از نمونه‏ هاى يارى دين و ايمان و يارى امام زمان ارواحنا فداه ، يارى كردن زبانى است ، و دعا براى آن حضرت از اقسام يارى كردن زبانى به حساب مى ‏آيد ؛ و اين چيزى نيست كه بر كسى پنهان باشد .

    همچنين بيان علىّ بن ابراهيم قمى در تفسيرش ، گفتار ما را تأييد مى ‏كند . ايشان در تفسير آيه شريفه « وَإِذا حُيّيتُمْ بِتَحِيَّةٍ فَحَيُّوا بِأَحْسَنَ مِنْها أَوْ رُدُّوها » (103) ؛ «اگر به شما اداى احترام شد، شما نيز بهتر از آن يا به همان شكل اداى احترام را پاسخ دهيد» ، فرموده است : منظور از تحيّت ، سلام و موارد ديگرى از كارهاى نيك است .

    زيرا كه دعا از برترين نوع احسان و نيكى است . بنابراين ، هنگامى كه بنده مؤمن براى مولايش امام عصر ارواحنا فداه دعا كند و اين كار را خالصانه انجام دهد ؛ مولاى بزرگوارش نيز در پاداش او دعايى خالص براى او خواهد  كرد . بديهى است، دعاى امام زمان ارواحنا فداه براى شخص ، كليد تمام خيرات و خوبى‏ ها ، و نابود كننده همه بدى‏ ها است.

    گواهى و تأييد اين گفتار ، سخن مرحوم قطب راوندى در كتاب «خرائج» است ، وى مى‏ گويد :

    گروهى از اهل اصفهان - كه از جمله ايشان ابوالعبّاس احمد بن نصر؛ و ابو جعفر محمّد بن علويه هستند - برايم بازگو كردند كه مردى به نام عبدالرحمان در اصفهان بود و از شيعيان به حساب مى ‏آمد . از او پرسيده شد كه به چه دليل تو از بين تمام مردم روزگار خود ، امام هادى‏ عليه السلام را انتخاب كرده و او را امام و پيشواى خود قرار دادى ؟!

    وى گفته است : چيزى را مشاهده كردم كه برايم واجب شده است تا او را امام خود بدانم . من مردى فقير و بى چيز بودم ، ولى زبانى گويا داشتم و پر جرأت بودم . در يكى از سال‏ها مردم اصفهان مرا از شهر بيرون كردند ؛ من نيز به همراه عدّه‏ اى كه براى شكايت و دادخواهى به ديار متوكّل عبّاسى (حاكم وقت) مى‏رفتند ، به راه افتادم ؛ تا آن كه به قصر حكومتى او رسيديم . در اين هنگام ، دستور احضار امام هادى عليه السلام را صادر كرد .

    از بعضى از حاضران پرسيدم : اين مردى كه دستور احضارش را داده ‏اند، كيست؟

    گفتند : او يكى از فرزندان على عليه السلام است كه شيعيان او را امام و پيشواى خود مى ‏دانند . و من حتم دارم كه متوكّل او را براى كشتن احضار كرده است .

    من گفتم: از اين جا نمى روم تا ببينم او چگونه مردى است !

    پس از مدّتى آن حضرت را در حالى كه سوار بر اسب بود مشاهده كردم ، مردم در سمت راست و چپ آن حضرت صف كشيده بودند و به سويش مى‏ نگريستند . با ديدن او ، محبّت و دوستيش در قلبم قرار گرفت ، و براى او در درون خود مشغول دعا شدم تا خداوند او را از شرّ متوكّل (لعين) در امان بدارد .

    آن بزرگوار نگاهش را به يال اسب دوخته بود و از بين مردم حركت مى‏ كرد ، و به راست و چپ خود نيز نگاه نمى‏ كرد . من نيز در درون پيوسته براى او دعا مى‏ كردم . هنگامى كه خواست از كنار من عبور كند ، رو به من كرد و فرمود :

 خداوند ، دعايت را اجابت فرمايد ؛ عمرت را طولانى ، و دارايى و فرزندانت را بسيار گرداند .

    آن گاه، من از شكوه و هيبت او برخود لرزيدم و بين دوستانم افتادم؛ پرسيدند: چه اتّفاقى برايت افتاده است؟

    گفتم: خوبم (ولى هيچ چيزى در مورد آن جريان به هيچ كس نگفتم) . پس از اين جريان به اصفهان بازگشتيم ، و به واسطه دعاى آن بزرگوار، خداوند نيز راه‏هاى درآمد را به رويم گشود، به گونه‏ اى كه در حال حاضر هزار هزار درهم ارزش خانه و اموال درون خانه‏ ام مى باشد ، و بيرون از منزلم نيز بسيار ثروت و دارايى دارم . ده فرزند نيز نصيبم شده، و بيش از هفتاد سال از عمرم مى‏ گذرد .

    من ، اين مرد بزرگوار را به عنوان پيشواى خود برگزيدم و او را امام مى‏ دانم ؛ چرا كه او چيزى را كه در خاطر من گذشت متوجّه شد، و برايم دعا  كرد و خداوند نيز دعايش را در حقّم مستجاب فرمود.

     عرض مى‏ كنم : اى خردمند ؛ با دقّت انديشه كن و ببين چگونه مولاى ما امام هادى عليه السلام ، پاداش دعا و احسان اين مرد اصفهانى را داد ، و آن گونه برايش دعا فرمود ؛ با اين كه وقتى آن شخص براى امام عليه السلام دعا كرد ، هنوز جزو پيروان امام عليه السلام نبود . آيا با وجود اين جريان، مى‏ توانى گمان كنى در مورد امام عصر و مولاى‏مان حضرت مهدى ارواحنا فداه ، با اين كه تو از شيعيان او هستى ، كه اگر دعايش كنى ، او در مقابل براى تو دعاى خير نمى ‏كند ؟!

    نه ؛ به خدايى كه جنّ و بشر را آفريد ، چنين نيست ؛ بلكه ، آن حضرت - اگر چه مؤمنان نسبت به اين جهت بى‏ توجّهى مى ‏كنند - براى مؤمنان و شيعيانش دعا مى‏ كند ؛ زيرا تمام احسان‏ها و نيكى‏ها از ناحيه آن حضرت است .

    از جمله امورى كه تأكيد بر مدّعاى ما مى ‏نمايد اين است كه يكى از برادران شايسته و بزرگوارم به من گفت كه در عالم رؤيا حضرت مهدى صلوات اللَّه عليه را ملاقات كرده ، و آن حضرت به او فرموده ‏اند :

  من حتماً براى هر مؤمنى كه در مجلس عزا ، بعد از ياد مصيبت‏هاى سيّد الشهدا عليه السلام برايم دعا كند ، دعا مى‏ كنم .

     از خداوند درخواست توفيق دعا براى آن حضرت را داريم ؛ همانا ، او شنواى دعاست .(104)

 

 

ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

103) سوره نساء ، آيه 86 .

104) مكيال المكارم : 333/1 .

 

    بازدید : 16888
    بازديد امروز : 25365
    بازديد ديروز : 108362
    بازديد کل : 186708595
    بازديد کل : 138261655