دعا براى ظهور امام عصر ارواحنا فداه

   لازم و ضرورى است

   لازم‏ترين دعا در زمان غيبت ، دعا براى ظهور مولايمان‏ حضرت بقيّة اللَّه ارواحنا فداه است ؛ زيرا او صاحب ما ، و صاحب‏ عصر و زمان بلكه صاحب امر و سرپرست تمام جهان‏ها است .

   آخر چگونه نسبت به آن حضرت - كه پيشوا و امام ماست - غفلت و بى‏ توجّهى كنيم ؟! در حالى كه اين غفلت ، در حقيقت‏ بى‏ توجّهى به يكى از اصول و پايه ‏هاى دين است . بدين سان ، دعا براى آن حضرت بايد پيش از دعا براى خويشتن ، خانواده وبرادران صورت گيرد .

   جناب سيّد بن طاووس رحمه الله در «جمال الاُسبوع» مى ‏فرمايند :

   پيش‏تر بيان شد كه بزرگان و رهبران دينى ما ، توجّه و اهمّيت ‏خاصّى نسبت به دعا براى حضرت مهدى ارواحنا فداه در هر شب وروز داشته اند و اين در زمان‏هاى گذشته مرسوم بوده است .

   از اين مطلب بر مى‏ آيد كه دعا براى آن بزرگوار ، از مسائل وشيوه‏ هاى مورد اهتمام مسلمانان و مؤمنان بوده است ، چنان كه در تعقيب نماز ظهر روايت كرديم كه امام صادق ‏عليه السلام، بيشتر و بهتر از آنچه در مورد خويش دعا كنند، در مورد حضرت مهدى ارواحنا فداه ‏دعا نموده اند.

   و نيز ، در بخش اعمال شب و روز در تعقيباتى كه براى نماز عصر  بيان كرديم ، بخش زيبايى را آورديم كه امام كاظم‏ عليه السلام براى ‏حضرت مهدى صلوات اللَّه عليه به گونه اى شيوا و بهتر از دعا براى‏خويش، دعا فرموده اند.

   اگر كسى بخواهد دليلى براى اين كار بياورد در صورتى كه‏ جايگاه امام صادق و امام كاظم عليهما السلام را در اسلام و مسلمين بداند ؛ همين كار آن دو بزرگوار ، دليلى بسيار خوب برايش خواهد بود .(6)

   نيز سيّد بن طاووس‏ رحمه الله پس از بيان ثواب دعا كردن براى‏ برادران دينى ، مى‏ گويد : در جايى كه دعا كردن براى برادران دينى ‏اين قدر ارزش و ثواب داشته باشد؛ پس دعا كردن براى سلطانى‏كه سبب خلقت تو است ، و اعتقاد دارى كه اگر او نبود خداوند نيز تو را نمى ‏آفريد؛ بسيار بالاتر و به مراتب با ارزش‏تر است .

   بدين سان ، رحمت و بزرگوارى و توجّه خداوند نيز به توتعلق مى‏ گيرد ، به اين جهت كه در دعا ، به ريسمان و دستاويز خداوند ، آويخته و دعا كرده اى .

   ممكن است بگوييد: فلان شخص و فلان شخصى را مى ‏شناسم‏ كه جزو اساتيد دينى تو هستند و اين كار را نيز انجام نمى ‏دهند ، ولى من به خوبى آگاهم كه اين افراد در بى ‏توجّهى و غفلت نسبت به‏ مولاى ما ارواحنا فداه به سر مى ‏برند! و نسبت به او كوتاهى نموده اند.

   در پاسخ اين اشكال به شما عرض مى‏كنم : كارى را كه گفتم‏ شما انجام بده ؛ زيرا، اين حقيقتى آشكار و روشن است، هر كسى ‏مولاى ما را واگذارد و به او بى ‏توجّهى روا دارد به خدا سوگند در اشتباهى رسواگر به سر مى ‏برد!

   سيّد بن طاووس رحمه الله در ادامه مى‏گويد : فكر مى‏ كنى نظرامامان عليهم السلام در اين مورد چيست؟ آيا ايشان همانند تو نسبت به اهميّت دعا براى آن حضرت ، بى‏توجّهى نموده و آن را سبك ‏مى ‏شمارند؟!  بنابراين از زياد دعا نمودن در نمازهاى واجب براى آن‏ حضرت صلوات اللَّه عليه و براى كسى كه دعا براى او جايز است، خوددارى نكن.

   (سيّد رحمه الله مى ‏افزايد : ) در چنين شرايطى ، ديگر هيچ  بهانه اى‏ براى ترك دعا براى آن حضرت ندارى .(7)

   در كتاب «مكيال المكارم» آمده است : بر اساس آيات قرآن ونيز احاديث ، دعا از جمله بزرگ‏ترين عبادت‏هاست .

   از طرفى شكّى نيست كه يكى از بهترين، بزرگ‏ترين و ارزش‏مندترين ‏دعاهاى انسان، دعا براى كسى است كه خداوند حقّ او را و دعا كردن ‏براى او را بر تمام انسان‏ها واجب فرموده است، و نعمت‏هاى الهى به ‏بركت آن حضرت بر تمام آفريدگانش سرازير مى ‏شود .

   پس لازم است تمام مؤمنان نسبت به اين مسأله مهمّ  هميشه و درهمه جا توجّه خاصّى مبذول داشته و اهتمام ورزند.

   از جرياناتى كه درستى گفتار ما را تأييد مى‏ كند ، آن است كه ‏برادر عزيز ايمانى‏ام ، فاضل وارسته - كه مؤيّد به تأييدات ربّانى ‏است - جناب ميرزا محمّد باقر اصفهانى كه خدا سايه اش را مستدام بدارد واو را به آرزوهايش در اين ايّام برساند مى‏ گويد : در خواب ، يا در حالتى بين‏خواب و بيدارى ، در يكى از همين شب‏ها ديدم كه امام ‏بزرگوارمان ، آن مولاى همه آفريدگان و حجّت الهى بر همه‏ موجودات، حضرت امام حسن مجتبى عليه الصلاة والسلام سخنانى (به اين مضمون) فرمودند :

بر منبرها به مردم بگوييد و دستور بدهيد كه توبه كنند و براى فرج و تعجيل ظهور امام زمان ‏عليه السلام دعا كنند. اين دعا، مانند نماز ميّت واجب كفايى نيست كه اگر يك يا چند نفراز مردم آن را انجام دادند، تكليف از ديگران برداشته‏ شود؛ بلكه، همانند نمازهاى واجب روزانه، بر هر يك از مكلّفان واجب است كه انجام دهند ... .(8)

   با توجّه به مطالب ياد شده ، لزوم دعا براى ظهور امام زمان ‏ارواحنا فداه روشن شد .

 

---

6) جمال الاُسبوع: 307.

7) فلاح السائل:44.

8) مكيال المكارم: 438/1.