اهميّت مداومت بر دعا

مداومت بر دعا و اصرار ورزيدن در ادامه آن داراى نقش ‏بسيار مهمّى در رسيدن به مقصود و بدست آوردن حاجت‏ مى ‏باشد . و اين نكته بسيار مهمّى است كه همه كسانى كه با دعا سرو كار دارند ، بايد به آن توجّه داشته باشند ؛ زيرا بيشتر افراد قدرت‏و توانائى آن را ندارند كه با خواندن يك دعا و يا يك زيارت ، و ياگفتن يك ذكر، حاجت خود را بگيرند و به مقصودشان نايل شوند.

   به عنوان مثال : در بسيارى از امراض جسمانى اگر مرض ‏سطحى باشد ، يا تازه شروع شده و كهنه و مزمن نشده باشد مى‏ توان آن را با يك نسخه مداوا و معالجه نمود ؛ ولى اگر مدّت ‏بيمارى طولانى و مرض كهنه گرديده باشد ، بديهى است كه‏ محتاج به تكرار معالجه و ادامه مصرف دارو است .

   در امراض روحى نيز جريان از همين قرار است ، اگر شخصى‏گرفتارى روحى شديدى داشته باشد و يا در اصل شديد نبوده ، ولى بر اثر گذشت زمان و طولانى شدن آن ، در روح جايگزين و به ان معتاد شده ، در اين صورت بديهى است كه مشكل اين گونه‏ گرفتارى‏ها را با خواندن يك بار دعا نمى‏توان برطرف نمود ، بلكه ‏نياز به تكرار دعا دارد ؛ همان گونه كه در بسيارى از امراض ‏جسمانى انسان محتاج تكرار و تداوم استفاده از دارو است .

   بنابراين، همان گونه كه در امراض جسمى مداوا را ادامه مى ‏دهيم‏ تا دارو كاملاً اثر خود را ببخشد، در مواردى كه نياز به دعا مى ‏باشد نيزبايد خواندن دعا را همچنان ادامه دهيم تا اثر آن ظاهر شود.

   البتّه ممكن است افرادى با خواندن يك دعا ، يا ذكر يك اسم ازاسماء اللَّه ، به نتيجه برسند ولى اين گونه افراد در مجتمع بشرى‏نادر الوجود و كمياب‏اند و عموم افراد نبايد توقّع داشته باشند كه‏مانند آنان با خواندن يك بار دعا، نتيجه اى كه آن‏ها مى‏گيرند، بگيرند.

   اين يكى از جهاتى است كه در روايات درباره الحاح و اصراردر دعا تأكيد شده است .