امر عظيم چيست؟

    اكنون اين سئوال مطرح مى‏ شود كه آيا امر جديد كه در اين روايت به آن تصريح شده همان امر عظيم است كه در روايت قبلى ذكر شده بود ؛ اگر مقصود از هر دو (امر جديد و امر عظيم) يك چيز است ، آيا آن امر جديد و امر عظيم كه حضرت بقيّة اللَّه الأعظم ارواحنا فداه به آن قيام مى فرمايند چيست؟

    بديهى است كه فقط آگاهانِ از اسرار از پاسخ اين سئوال آگاهى دارند و در روايات اهل بيت عليهم السلام در اين باره چيزى جز اشارات يا نكته‏ هاى سربسته پيدا نمى‏ كنيم.

    معنى و تفسير آن‏ها را كسى جز خواصّى كه با بطون كلمات اهل بيت عليهم السلام آشنايى دارند و از كنايات و اشارات سخنان آنان نكته‏ هاى بزرگ و عظيم مى ‏آموزند ، نمى‏ داند.

    آنان كسانى هستند كه از رموزاتِ كلمات خاندان وحى عليهم السلام نكته ‏هاى ناگفته مى‏ يابند.

    در روايتى امام صادق عليه السلام فرمودند :

 حديث تدريه خير من ألف ترويه ، ولايكون الرجل منكم فقيهاً حتّى يعرف معاريض كلامنا ، وإنّ الكلمة من كلامنا لتنصرف على سبعين وجهاً لنا من جميعها المخرج .(149)

 يك روايت را كه معناى آن را بفهميد بهتر از هزار روايت است كه آن را نقل كنيد . هيچ مردى از شما فقيه نيست تا كنايه ‏هاى گفتار ما را بشناسد .

 به راستى كه هر يك كلمه از كلام ما به هفتاد معنى برمى‏ گردد كه براى ما از تمامى آن‏ها راه خروج (و تكميل معنى) وجود دارد.

    در مكتب اهل بيت عليهم السلام اين گونه افراد را يعنى كسانى كه قدرت درك و فهم معانى گوناگون كلمات آن بزرگواران را دارند ، فقيه مى‏ گويند . پس كسى فقيه است كه معاريض گفتار آنان را بفهمد .

    به خاطر سنگينى امر عظيم ممكن است عنان قلم به بحث‏هاى ديگر كشيده شود ، به اين جهت عنان قلم را در بنانِ ضعيف محكم كرده و به بيان مطالب قبل باز مى‏ گرديم .

    از آنجا كه توضيح و بيان آن امر عظيم از عهدۀ نويسندۀ اين سطور خارج است ، قبل از آنكه پاسخ اجمالى آن را بيان كنيم به ذكر اين نكته روح‏ افزا مى ‏پردازيم :

    خوشا به حال انسان‏هايى كه نداى ملكوتى حضرت بقيّة اللَّه الأعظم از كنار خانۀ خدا را لبّيك گفته و به پيروى و اطاعت از دستورات آن امام مهربان قيام مى‏ نمايند .

    خوشا به حال آن كسانى كه عصر درخشان ظهور را درك مى‏ كنند و از هر دين خرابى دست برداشته و در تحت لواى حضرت مهدى عجّل اللَّه تعالى له الفرج شاهد حكومتِ عدل الهى آن بزرگوار خواهند بود .

    مردم آن عصر و زمان در سايۀ حكومت حضرت صاحب الزمان ارواحنا فداه ، با ساختار وجودى برتر ، حيات قلب و تكامل عقل بر فراز آسمان عالى معارفِ بلند صعود مى ‏نمايند و با رسيدن به رمز و راز خلقت از امر عظيم آگاه مى‏ شوند .

    مردم آن زمان درك خواهند كرد كه هر كدام معدنى گرانبها همچون معدن‏هاى طلا ، نقره ، الماس... (150) بوده‏ اند ، ولى در عصر غيبت كسى آنان را از عظمت وجودشان آگاه نساخته است !

    مردم آن دوران خواهند فهميد خداوند بزرگى كه با خلقت انسان خود را احسن الخالقين ناميده است چه قدرت‏ها و توانايى‏ هاى بزرگى را در وجود آن‏ها نفهته است . ولى در زمان تاريك غيبت در تاريكى به سر برده و از انوار تابناكى كه از سوى خاندان وحى عليهم السلام بر قلب آنان كه حرم اللَّه است تابيده ، بى‏ خبر مانده ‏اند !

    مردم آن زمان كه دستان شفابخش حضرت مهدى ارواحنا فداه عقل و خرد آن‏ها را كامل كرده و به قلب آنان حيات معنوى مى‏ بخشد ، نظاره‏ گر عالم ملكوت خواهند بود .

    اكنون براى اينكه پرسشى كه دربارۀ امر عظيم عنوان كرديم بى ‏پاسخ نماند ، مى‏ گوييم : امر عظيم نكتۀ مهمّى در باب ولايت اهل بيت عليهم السلام مى‏ باشد و در عصر ظهور آن امر عظيم آشكار مى‏ شود .

    شناخت رمز ولايت و راز بزرگ اهل بيت عليهم السلام در دوران تيرۀ غيبت براى مردمان امكان ندارد ؛ زيرا در عصر تاريك غيبت ، ميزان درك و فهم و حدّ عقل و درايت انسان‏ها محدود است و توانايى درك و شناخت مسايل عظيم ولايت را ندارد ، به اين جهت معرفتِ كامل مسايل عظيم ولايى و درك امور مهمِّ مربوط به خاندان وحى امكان ندارد ، تا روزگارى كه حضرت بقيّة اللَّه الأعظم ارواحنا فداه ظهور نموده و با دستان شفابخش خود عقل انسان‏ها را تكميل نموده و مغز بشر قدرت پذيرش مسايل بزرگ معنوى را پيدا نمايد .

    در آن زمان كه عقل‏ها تكامل يافته و خردها از آشفتگى نجات يابد ، حضرت ولىّ عصر عجّل اللَّه تعالى له الفرج نكته‏ هاى بلند معارف را براى مردم بيان مى‏ فرمايند و قرآن درستى آن را گواهى مى‏ دهد .

    اين گفتار از جناب محمّد بن عمرو بن الحسن روايت شده است :

 ... إنّ أمر آل محمّد (عليهم السلام) امر جسيم مقنّع لايستطاع ذكره ، ولو قد قام قائمنا لتكلّم به وصدّقه القرآن .(151)

 ... امر اهل بيت عليهم السلام امرى است عظيم و در پرده نهان شده ! امكان ذكر آن وجود ندارد و هر گاه قائم ما قيام نمايد آن را بيان مى ‏كند و قرآن آن حضرت را تصديق مى‏ نمايد .

    با اين بيان روشن است كه امر ولايت - كه مسأله‏ اى است بسيار باعظمت - امكان ندارد در روزگار تيرۀ غيبت ، رازهاى آن براى عموم مردم بيان شود ، مگر آن زمان كه ستمگران كه باعث ايجاد تيرگى‏ ها و تاريكى‏ ها هستند و مانع تكامل همگانند از ميان برداشته شوند و با ظهور و عنايت امام عصر عجّل اللَّه تعالى فرجه عقل و درك انسان‏ها تكميل شود . در آن هنگام خداوند بزرگ اجازه خواهد داد كه امام زمان ارواحنا فداه حقّ را ظاهر نمايند .

    بديهى است آن زمان كه حضرت بقيّة اللَّه الأعظم عجّل اللَّه تعالى له الفرج لب به سخن بگشايند ، حقّ و حقيقت آشكار شده و شكّ و ترديدى براى مردم باقى نخواهد ماند .

    آن بزرگوار در يكى از نامه ‏هاى خود اين گونه فرموده ‏اند :

 إذا أذن اللَّه لنا في القول ظهر الحقّ ، واضمحلّ الباطل ، وانحسر عنكم .(152)

 آن زمان كه خداوند اذنِ گفتن به ما دهد ، حق ظاهر مى‏ شود و باطل نابود گرديده و آشكار مى‏ گردد .

---

149) بحار الأنوار : 184/2 .

150) اشاره به حديث شريف : «الناس معادن كمعادن الذهب والفضّة» .

151) بصائر الدرجات : 28 ، بحار الأنوار : 196/2 .

152) الغيبة شيخ طوسى رحمه الله : 176 .